Ολίγα περί εξοπλισμών

Του Νικολάου Ιωάν. Παπαγεωργίου

Ὁ ἕνας κλέβει ὄρνιθες καὶ σκάφη γιὰ ψωμὶ

κι ὁ ἄλλος ἔθνος σύσσωμο γιὰ πλούτη καὶ τιμή.

        Γ. Σουρῆς

29 Οκτωβριου 2021. Τριμελές κακουργιοδικείο Αθηνών.

Παρόντες:

• Πέντε άξιες σεβασμού κυρίες του Δικαστικού Σώματος.
• Δικηγόροι: Ενάγοντες και κατήγοροι.
• Μάρτυρες κατηγορίας και υπερασπίσεως: Περίπου 30.
• Κατηγορούμενοι: Ουδείς.
• Κατηγορητήριο: Μίζες εκατοντάδων εκατομμυρίων.

“Ἐν αρχῇ” η ευγενεστάτη κ^α πρόεδρος ήλεγξε την παρουσία των μαρτύρων ονομαστικά. Η έκπληξη φανερή στο πρόσωπό της, όταν κατά τη διάρκεια της εκφωνήσεως των ονομάτων από το ακροατήριο άκουγες κάθε τρεις και λίγο: απεβίωσεν, αποδήμησεν εις κύριον, πεθανε, παρίσταται στα γεννητούργια της εγγονής του. Τι να πεις!

Δεύτερος στη σειρά μάρτυρας κατηγορίας ο υποφαινόμενος.

Κληθείς ενώπιον του Δικαστηρίου, έσπευσα να βάλλω το χέρι μου πάνω στο Ιερόν Ευαγγέλιον. Η κ^α πρόεδρος με απέτρεψαν ευγενικά λέγοντας να μην το κάνω. Δεν χρειάζεται, μου είπε. Το δικαστήριο επαφίεται στην αρετή, την τιμή και τον λόγο των μαρτύρων. Εμειδίασα έσω-εξωτερικώς προβληματισμένος αλλά υπερήφανος, διότι καθώς υπέθεσα είμαι και εγώ λέω μέσα σ’ αυτούς. Με το βλέμμα της η φοβερά οξύνους κ^α πρόεδρος, ήταν σαν να μου έλεγε: γιατί αυτός ο με μειδίαμα, εσώψυχος σχολιασμός; Με καινούργιο μου μειδίαμα απάντησα: Για τους λόγους που εσείς λόγω θέσεως αδυνατείτε να εκδηλωθείτε.

Με εντυπωσίασε η απουσία των κατηγορούμενων γι αυτό και ζήτησα να πληροφορηθώ που βρίσκονται οι κκ Κ Α του Ν και οι αναφερόμενοι στο κλητήριο θέσπισμα ως λοιποί, για να πάρω την απάντηση πως ο πρώτος (Κ Α του Ν) είναι άρρωστος και οικουρεί, οι δε λοιποί ευρίσκονται άγνωστο που. Υπέθεσα πως και αυτοί θα οικουρούν, πάνω στην άνεση που τους παρέχει ο πακτωλός των χάρτινων κολλαριστών 500σαευρων που υπεξαίρεσαν, κάπου στο εξωτερικό. Όχι σαν κάποιον άλλο που αντι της “χαρτούρας” των 500σαευρων προτίμησε την καθ’ ομολογίαν του μετατροπή της (χαρτούρας), σε πλάκες χρυσού του ενός κιλού. Ο κύριος αυτός που δυστυχώς υπήρξε στο παρελθόν πρωτοπαλίκαρό μου, καθ’ όσον με συνόδευε σε όλα σχεδόν τα ταξίδια από την Σιβηρία ως το Τέξας, παρέστη στη δίκη ως μάρτυρας.

Σημειώνω πως το όλο θέμα, από ενάρξεως μέχρι την ημέρα της ως ανωτέρω αναφερομένης δίκης, διαρκεί 24 και πλέον χρόνια. Μεσολάβησαν και άλλες δίκες με πληθώρα εμπλεκομένων περί τα εξοπλιστικά του στρατού, του ναυτικού και της αεροπορίας. Εκείνο που γνωρίζω είναι πως δεν έχουν τελεσιδικήσει όλες και δηλώνω άγνοια για τον καταλογισμό η μη ευθυνών.

Σημειώνω ακόμα πως εκείνοι που συνέλαβαν την ιδέα της…. “αξιοποίησης” των προγραμμάτων των εξοπλισμών, την προπαρασκεύασαν αριστοτεχνικά και την εκτέλεσαν αργά μεν άλλα σταθερά, με το αζημίωτο φυσικά. Ήλπιζαν ως φαίνεται πως ποτέ δεν θα ερχόταν η ώρα του ελέγχου. Κακό του κεφαλιού τους. (Σύλληψη – προπαρασκευή – εκτέλεση – έλεγχος για όσους γνωρίζουν).

Η δίκη συνεχίστηκε με ερωτήσεις από την κ^α πρόεδρο και τους συνηγόρους.

Περατώσας και εκμεταλλευόμενος σχετική μου αδυναμία στην κίνηση (κρατούσα μπαστούνι) επεσήμανα στην κ^α πρόεδρο πως αν πάει κι άλλο πίσω η δίκη την επομένη φορά ούτε κατηγορουμένους θα έχετε, ούτε και μαρτύρους διότι μετά από τόσα χρόνια (24 και) ποιος ζει και ποιος πεθαίνει. Εμειδίασε ευγενέστατα, είπε πως πολύ ωραία μας τα είπατε και μου ευχήθηκε να είμαι πάντα καλά.

Εξελθών του μεγάρου ρώτησα μερικούς να μου πουν την άποψή τους για το κράτος και τους δικαστές.

Για το κράτος οι απαντήσεις δεν απείχαν απ’ αυτό που το 2010 ο τότε πρωθυπουργός μας, συνομιλών με τον πρόεδρο του ευρογρούπ κ^ο Γιούνκερ, ανέφερε πως κράτος και κρατικός μηχανισμός είναι διεφθαρμένα.

Διερχόμενος (όλως τυχαίως) φίλος ζήτησε να μάθει την αιτία της παρουσίας μου στο μέγαρο όπου (πριν χρόνια) υπήρχαν οι φυλακές Αβέρωφ. Μετά τα διαδικαστικά ήρθε η ερώτηση. Από μέσα βγήκες; Απάντησα καταφατικά. Λίγο-λίγο (στα όρθια η κουβέντα) το έφερα στη δικαιοσύνη. Χείμαρρος ο φίλος υπέρ της. Άκου φίλε, μου λέει. Οι δικαστές δεν είναι δημόσιοι υπάλληλοι οι οποίοι το μεσημέρι γυρίζουν σπίτι τους όπου και ξεκουράζονται. Όταν έχουν μπροστά τους μια δύσκολη δικογραφία χάνουν τον ύπνο τους. Από την ορθή κρίση τους εξαρτάται η ελευθερία και η περιουσία του πολίτη. Γι αυτό πρέπει να είναι, και είναι, μελετηροί, προσεκτικοί, προσαρμοσμένοι στην σύγχρονη εποχή και προπάντων αδέκαστοι.

Συμφώνησα απόλυτα μαζί του με την επιφύλαξη πως δικάζουν με βάση την συνείδησή τους, την ποιότητα, αξιοπιστία και ακεραιότητα των μαρτύρων αλλά και τους νόμους που ψηφίζονται από το εκάστοτε πολιτικό μας σύστημα.