Όσοι ζουν μέχρι τα 100 έχουν αυτά τα κοινά στοιχεία, σύμφωνα με εξετάσεις αίματος

Μια νέα μελέτη διερεύνησε τι μπορεί να είναι μοναδικό για τους ανθρώπους που ζουν για πάνω από 100 χρόνια. Οι συγγραφείς της μελέτης έψαχναν για διαφορές στη λειτουργία του σώματος πριν από την ακραία γήρανση που θα μπορούσαν να διευρύνουν την κατανόησή μας για τη γήρανση και τη μακροζωία.

Αυτό ήταν το πρώτο κομμάτι έρευνας που συγκρίνει βιοδείκτες αίματος που μετρήθηκαν σε προηγούμενα στάδια της ζωής για άτομα που τελικά έζησαν αιωνόβια έναντι άλλων που δεν το έκαναν. Τα ευρήματά τους δείχνουν ότι οι αιωνόβιοι, σε γενικές γραμμές, ήταν πιθανό να έχουν χαμηλότερα επίπεδα γλυκόζης, κρεατινίνης και ουρικού οξέος από άλλους ανθρώπους.

Οι διάμεσες διαφορές μεταξύ αιωνόβιων και άλλων ήταν μικρές και οι αιωνόβιοι σπάνια είχαν τιμές είτε στο χαμηλό είτε στο υψηλό άκρο του υγιούς εύρους, τείνοντας να παραμένουν στις μεσαίες περιοχές μέτρησης.

Οι ερευνητές ανακάλυψαν επίσης ότι οι ενδεχόμενοι αιωνόβιοι είχαν εγκατασταθεί σε ένα μεταβολικό προφίλ μέχρι την ηλικία των 65 ετών, 35 χρόνια πριν φτάσουν στο όριο του αιώνα. Η μελέτη δημοσιεύεται στο GeroScience.

Μέτρηση 12 βιοδεικτών αίματος

Λόγω του βελτιωμένου προσδόκιμου ζωής παγκοσμίως, οι ηλικιωμένοι, συμπεριλαμβανομένων των ατόμων που ζουν μετά την ηλικία των 100 ετών, είναι η ταχύτερα αναπτυσσόμενη ηλικιακή ομάδα. Το 2015, ζούσαν σχεδόν μισό εκατομμύριο αιωνόβιοι και προβλέπεται ότι μέχρι το 2050 θα υπάρχουν 3,7 εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο που θα είναι άνω των 100 ετών.

Οι συγγραφείς της μελέτης ανέλυσαν δεδομένα από περισσότερους από 44.000 Σουηδούς που ήταν εγγεγραμμένοι στην κοόρτη AMORIS (Απολιποπρωτεΐνης Θνησιμότητας ΚΙΝΔΥΝΟΣ) με βάση τον πληθυσμό. Στη συνέχεια μέτρησαν τους βιοδείκτες των συμμετεχόντων μεταξύ 1985 και 1996 και τους ακολούθησαν μέχρι το 2020.

Οι ερευνητές εξέτασαν 12 βιοδείκτες αίματος της μεταβολικής κατάστασης και λειτουργίας.

Αυτά περιελάμβαναν ολική χοληστερόλη και γλυκόζη, καθώς και αμινοτρανσφεράση αλανίνης (Alat), ασπαρτική αμινοτρανσφεράση (Asat), αλβουμίνη, γ-γλουταμυλτρανσφεράση (GGT), αλκαλική φωσφατάση (Alp) και γαλακτική αφυδρογονάση (LD), που σχετίζονται με το ήπαρ.

Παρακολούθησαν επίσης την κρεατινίνη, έναν δείκτη της κατάστασης των νεφρών, καθώς και την ικανότητα δέσμευσης σιδήρου (TIBC) και τον σίδηρο, που μετρούν την αναιμία. Αξιολόγησαν τη διατροφή μέσω μιας μέτρησης της λευκωματίνης.

Οι συγγραφείς κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι οι τιμές για όλους σχεδόν τους βιοδείκτες ήταν διακριτές σε αιωνόβιους, εκτός από την αμινοτρανσφεράση της αλανίνης και τη λευκωματίνη.

Διαφορές στην κρεατινίνη, τη γλυκόζη και το ουρικό οξύ

Η Δρ Mireille Serlie, καθηγήτρια ενδοκρινολογίας στο Yale, η οποία δεν συμμετείχε στη μελέτη, είπε στο Medical News Today ότι η κρεατινίνη «εξαρτάται από τη νεφρική λειτουργία και τη μυϊκή μάζα».

«Η χαμηλότερη κρεατινίνη σε αυτήν την ηλικιακή ομάδα (η μέση ηλικία κατά την πρώτη δοκιμή βιοδείκτη σε αιωνόβιους ήταν τα 79,6 έτη) είναι συμβατή με την υψηλότερη νεφρική λειτουργία», είπε.

Η αναζήτηση ενδείξεων για τον τρόπο ζωής στους βιοδείκτες των αιωνόβιων είναι ένα κερδοσκοπικό παιχνίδι. Ωστόσο, ο Δρ. Serlie σημείωσε ότι «ο τρόπος ζωής συνδέεται με τη νεφρική λειτουργία μέσω της πρόσληψης αλατιού, της υπέρτασης, της παχυσαρκίας, της υπεργλυκαιμίας, της καρδιακής λειτουργίας κ.λπ.».

«Έτσι, η υψηλότερη νεφρική λειτουργία σε αυτήν την ομάδα θα μπορούσε να αποτελεί ένδειξη για έναν καλύτερο συνολικό τρόπο ζωής και διατροφής. Αυτό ισχύει και για τη γλυκόζη», είπε ο Δρ Σέρλι.

Ελαφρώς χαμηλότερα επίπεδα ουρικού οξέος υποδηλώνουν ότι οι αιωνόβιοι δεν είχαν προβλήματα με πέτρες στα νεφρά, νεφρική νόσο ή ουρική αρθρίτιδα. Ωστόσο, το να έχεις πολύ χαμηλό επίπεδο ουρικού οξέος είναι από μόνο του προβληματικό, το οποίο μπορεί να οδηγήσει σε νευρολογικά προβλήματα.

Γιατί μπορεί να είναι καλύτερο να έχετε μέσες μετρήσεις αίματος

Η μελέτη αντικατοπτρίζει τις πολλαπλές πιθανές επιπτώσεις των διαφορετικών μετρήσεων βιοδεικτών. Ο Δρ Serlie εξήγησε με παράδειγμα, αναφέροντας τον σίδηρο, το TIBC και τη λευκωματίνη, που μπορεί να λένε κάτι για τη διατροφή.

«Η λήψη επιπέδων σιδήρου, TIBC και λευκωματίνης ως δείκτες για τη διατροφική κατάσταση μπορεί να είναι λιγότερο κατάλληλη επειδή μπορεί να επηρεαστούν από φλεγμονή ή χρόνια ασθένεια. Μια χαμηλότερη λευκωματίνη δεν σηματοδοτεί απαραίτητα τον υποσιτισμό. Και τα επίπεδα σιδήρου μπορεί να είναι χαμηλά κατά τη διάρκεια της ασθένειας. Αυτό από μόνο του δεν αντανακλά μια διατροφική ανεπάρκεια», είπε.

Τα άτομα των οποίων τα μεταβολικά προφίλ και οι μετρήσεις αίματος ήταν πιο ακραία είχαν τις λιγότερες πιθανότητες να φτάσουν τα 100.

Αυτό περιλαμβάνει άτομα που είχαν τα χαμηλότερα επίπεδα ολικής χοληστερόλης και σιδήρου, καθώς και άτομα με τα υψηλότερα επίπεδα γλυκόζης, κρεατινίνης, ουρικού οξέος και βιοδεικτών της ηπατικής λειτουργίας.

Δύο είδη αιωνόβιων

Ενώ τα προφίλ βιοδεικτών των αιωνόβιων ήταν πολύ παρόμοια, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι υπάρχουν δύο ομάδες αιωνόβιων. Διέφεραν σε βιοδείκτες εκτός από αυτούς που τους ξεχώριζαν από τους μη αιωνόβιους: ολική χοληστερόλη, λευκωματίνη και TBIC.

«Όλοι αυτοί οι βιοδείκτες σχετίζονται με τη διατροφή», δήλωσε ο πρώτος συγγραφέας της μελέτης, Δρ. Shunsuke Murata. «Η μία ομάδα έμοιαζε περισσότερο με τους μη αιωνόβιους και την ονομάσαμε «υψηλότερη διατροφή». Η άλλη ομάδα είχε κάπως πιο ευνοϊκά επίπεδα και την ονομάσαμε «χαμηλότερη αλλά αρκετή διατροφή».

«Μπορούμε μόνο να κάνουμε εικασίες για το τι κρύβεται πίσω από τη διαφορά, για παράδειγμα, ο θερμιδικός περιορισμός», σημείωσε.

Η έννοια του μεταβολικού σημείου των αιωνόβιων

«Όταν τονίζουμε ότι οι αιωνόβιοι συνολικά είχαν πιο συμπιεσμένες τιμές, εννοούμε ότι πιο σπάνια εμφάνιζαν ακραίες τιμές των βιοδεικτών. Για παράδειγμα, σχεδόν κανένας από τους αιωνόβιους δεν είχε γλυκόζη πάνω από επτά νωρίτερα στη ζωή του, ενώ τέτοιες ακραίες τιμές ήταν πιο συνηθισμένες σε μη αιωνόβιους», εξήγησε ο Δρ Μουράτα.

Ίσως αυτό επηρέασε τη σχετική έλλειψη μακροζωίας των μη αιωνόβιων, υπογράμμισε.

Το γεγονός, ωστόσο, ότι τα προφίλ βιοδεικτών των αιωνόβιων υπάρχουν πολύ νωρίτερα στη ζωή τους μπορεί να παρέχει μια ένδειξη. «Για να απαντήσουμε πλήρως στο ερώτημα γιατί, θα χρειαζόμασταν περισσότερες πληροφορίες, ιδανικά για τη γενετική, τους παράγοντες του τρόπου ζωής και τους βιοδείκτες στην ίδια ομάδα ανθρώπων», πρόσθεσε.

Εν τω μεταξύ, άλλοι ερευνητές επικεντρώνονται ειδικά στον τρόπο ζωής και τη μακροζωία, υποστηρίζοντας ότι ο τρόπος ζωής και η διατροφή παίζουν σημαντικό ρόλο.