Όταν ήρθε στα Τρίκαλα ο Μάνος Κατράκης το 1958

 Η πόλις μας έρχεται εις την πρώτην γραμμήν από απόψεως στοργής, ενθουσιασμού και κατανοήσεως.— Καταγγέλλει δημοσία το μεγαλύτερον ποσοστόν της κινηματογραφικής παραγωγής της Ελλάδος ως φθοροποιόν και παραποιητικόν των πλέον ευγενικών ελληνικών εθίμων, συνηθειών και εθνικών κειμηλίων

Στην πόλη μας ευρίσκεται από τη Δευτέρα ο εκλεκτός Θίασος του «Ελληνικού Λαϊκού Θεάτρου» με τον κορυφαίο των ελλήνων καλλιτεχνών του Θεάτρου Μάνο Κατράκη και την διακεκριμένη στο Θέατρο και τον κινηματογράφο κ. Ειρήνη Παππά.

Πέρασαν από την πόλη μας και άλλοι Θίασοι, μα το Ε.Λ.Θ. τους ξεπέρασε σε εκλεκτά έργα, σε τέχνη και απόδοση των ρόλων και ομολογουμένως ενθουσίασε το θεατρόφιλο κοινό της πόλεώς μας. Αυτές υπήρξαν οι διαπιστώσεις των συμπολιτών.

Τον επισκεφτήκαμε χθες στο ξενοδοχείο «Παλλάδιον» που μένει και ευγενικά και πρόθυμα μας απάντησε στις ερωτήσεις που του υποβάλαμε:

ΕΡΩΤ: Μένετε ευχαριστημένος κ. Κατράκη από την συμπαράσταση και υποστήριξη του κοινού μας;

ΑΠΑΝΤ: Εάν θέλετε να μιλήσουμε τυπικά και κολακευτικά για ένα τόπο, θα πούμε ότι είμαστε ικανοποιημένοι και ευχαριστημένοι. Επειδή όμως μου αρέσει η ουσία πρέπει να πω ότι το κοινό της πόλης σας δεν έδειξε ενδιαφέρον ανάλογο με το κοινό των άλλων πόλεων, που περάσαμε. Δεν είναι αυτό ένας απλός λόγος, μπορώ να παραθέσω και αριθμούς.

Κάθε εποχή όμως δημιουργεί ορισμένες υποχρεώσεις και αυτές αυξάνουν τακτικά, όταν μάλιστα η πόλις ανήκει στην κοινότητα των μεσογειακών ή ορεινών, οι όποιες πλήττονται περισσότερο από τις καιρικές συνθήκες. Δεν θέλω να πω ότι εγώ προσωπικά ως εκπρόσωπος του Ε.Λ.Θ. δεν είμαι ευχαριστημένος από το Τρικαλινό κοινό.

Χαρακτηριστικά πρέπει να πω ότι μετά την πρώτη παράσταση της περασμένης Δευτέρας όλοι οι ηθοποιοί ομόφωνα είπαμε ότι βρεθήκαμε μπροστά στο πιο πολιτισμένο αθηναϊκό κοινό, και νομίζαμε ότι παίζαμε μπροστά σε τέτοιο κοινό. Εκείνο, που μου κάνει περισσότερη εντύπωση είναι ότι δεν ενδιαφέρθηκε η μάζα, δεν ξεσηκώθηκε ο απλός πελάτης του θεάτρου.

Βέβαια το φορτίο της πνευματικής τροφής που φέραμε στην πόλη σας είναι δύσπεπτο και βαρύ, όπως λέμε στην θεατρική γλώσσα. Αυτός είναι και ο λόγος που μας έκανε να ξεκινήσουμε ημείς. Το Ε.Λ.Θ. ξεκίνησε να μεταφέρει αυτή τη σπορά εκεί που χρειάζεται με τα εργαλεία που είναι απαραίτητα, δηλαδή πολλούς ηθοποιούς, κοστούμια, σκηνικά κλπ. μεγάλο κόστος για θεατρικά έργα, με την βεβαιότητα ότι το τόλμημά μας αυτό θα εξετιμάτο από το κοινό της «ελληνικής επαρχίας» όπως μάθαμε να λέμε.

Η εξόρμηση μας αυτή δεν είναι κερδοσκοπική και δεν αποβλέπει σε κέρδος από όσο χρειάζεται για να συντηρηθούμε. Πρέπει να μάθετε και σεις και το κοινό ότι η συντήρηση αυτή κοστίζει την ημέρα 10.850 δραχμές εφ’ όσον ο θίασος παίζει και όταν δεν παίζει γύρω στις 6.000 δραχμές. Καταλαβαίνετε συνεπώς πόσο απαραίτητη είναι η υποστήριξη για την συντήρηση. Όπως δε είναι γνωστό στην πόλη σας δεν καταφεύγουμε σε κανένα μέσο, παρά στην εργασία που σας παρουσιάζουμε. Κάποτε αυτή μπορεί να μη αρέσει.

Ευτυχώς ως τώρα δεν αντιμετωπίσαμε τέτοιο θέμα και από της πλευράς αυτής η πόλις των Τρικάλων έρχεται στην πρώτη γραμμή από απόψεως στοργής, ενθουσιασμού και κατανοήσεως

ΕΡΩΤ: Εκτός από τις εποχιακές συνθήκες νομίζετε ότι υπάρχουν άλλοι λόγοι, ώστε ο θίασος να μη βρήκε απήχηση που βρήκε σ’ άλλη πόλη;

ΑΠΑΝΤ: Νομίζω πως οι λόγοι είναι πολλοί. Σταματώ σε δυο μόνον.

Ο πρώτος είναι το πρόσφατο πέρασμα από την πόλη σας —που συμβαίνει και σ’ άλλες— ενός αθηναϊκού θιάσου, πράγμα που μειώνει την απόδοση ενός τόπου πρώτα γιατί είναι πολύ στενά τα πουγκιά του μέσου Έλληνα εργαζομένου και δεν μπορεί να ξενυχτά όταν μάλιστα είναι ασυνήθιστος σ’ αυτό.

Ο δεύτερος λόγος ο και βασικότερος είναι τούτος: Καταγγέλλω δημοσία και για πρώτη φορά με πλήρη επίγνωση της σοβαρότητας της καταγγελίας αυτής το μεγαλύτερο ποσοστό της κινηματογραφικής παραγωγής της Ελλάδος ως φθοροποιό και παραποιητικό των πιο ευγενικών ελληνικών εθίμων, συνηθειών και εθνικών κειμηλίων, κειμένων κλπ.

Πολλοί όψιμοι παραγωγοί δεν διστάζουν για λόγους κερδοσκοπικούς κάτω από ένα πομπώδη τίτλο, χρωματιστά γράμματα κλπ. που εμφανίζουν έξω από τα κινηματοθέατρα, να παρουσιάζουν ανάξια λόγου κατασκευάσματα χωρίς καμμιά αισθητική, χωρίς κανένα δίδαγμα και πολλές φορές χωρίς ηθική βάση.

Οι ταινίες αυτές θέτουν ένα πρόβλημα: Έως πότε η ελληνική επαρχία θ’ ανέχεται την τόσο μικρή εκτίμηση από μέρους των κυρίων αυτών της πνευματικής της ωριμότητας; Η άμυνα και απάντηση έπρεπε με ένα σύνθημα να είναι η εξής:

Ανηλεές μποϊκοτάρισμα σε κείνους που μας κοροϊδεύουν, σε κείνους που υποτιμούν την νοημοσύνη και το αισθητικό μας κριτήριο».

Σημ.: Η συνέντευξη είχε δοθεί στην “Ελευθέρα Γνώμη” στον Θύμιο Λώλη.

trikalacity/Για την αντιγραφή: Σ.Α. Μπακοβασίλης