«Εγώ με την οικογένειά μου μένουμε στο δεύτερο όροφο της πολυκατοικίας. Μια μέρα που είχαμε μια οικογενειακή γιορτή, έρχεται ο γείτονας που μένει στον πρώτο όροφο της πολυκατοικίας, μου χτυπάει το κουδούνι κι αρχίζει να φωνάζει ότι κάνουμε φασαρία. Η αλήθεια είναι ότι δεν έχει καλή ηχομόνωση το σπίτι αλλά τα κοριτσάκια μου είναι πολύ ήσυχα. Ξεκίνησε πολύ ήπια το θέμα και καταλήξαμε στα δικαστήρια. Το πρόβλημά του είναι ότι δεν έχει άλλες ασχολίες κι έγινα εγώ και τα παιδιά μου ο στόχος του.
Νιώθω ότι με παρακολουθεί στην προσωπική μου ζωή κι αυτό άλλωστε φαίνεται και στην αγωγή. Όταν έκαναν τα παιδιά μου φασαρία, κοπανούσε με το κοντάρι της σκούπας το ταβάνι του με σκοπό να σταματήσουν τα παιδιά. Με αυτό τον τρόπο, τρομοκρατούσε τις δυο κόρες μου οι οποίες φοβόντουσαν και κρυβόντουσαν κάτω από τα κρεβάτια, νομίζοντας ότι γίνεται σεισμός. Στην αγωγή του υποστηρίζει ότι δεν τηρούμε το ωράριο κοινής ησυχίας κυρίως το μεσημέρι, ότι μετατρέπουμε το σπίτι σε παιδική χαρά, ότι χτυπάμε τις πόρτες κι ότι πέφτουν διαρκώς αντικείμενα στο πάτωμα. Επίσης, αναφέρει στην αγωγή του, ότι εγώ τα μεσημέρια μετακινώ έπιπλα, γεμίζω και αδειάζω την μπανιέρα κι ότι χτυπάω ρυθμικά το ξυράφι ξυρίσματος πάνω στην πορσελάνη της μπανιέρας.
Έστελνε την αστυνομία στο σπίτι μου και η ψυχολογία των παιδιών μου άρχισε να πέφτει. Μάλιστα ,τη μια την κόρη μου, την επηρέασε πάρα πολύ όλη αυτή η κατάσταση . Πήγαινε δευτέρα δημοτικού και το παιδί δεν είχε όρεξη για διάβασμα. Πολλές φορές το βράδυ είχαμε προβλήματα με τον ύπνο γιατί φοβόταν αρκετά, το παιδί. Κάποιες άλλες φορές όταν έλειπε ο άντρας μου για δουλειά , τον έπαιρνε τηλέφωνο και του έλεγε ότι η γυναίκα σου με τα παιδιά σου κάνουν φασαρία κι ότι μπαινοβγαίνει κόσμος στο σπίτι σου, με αποτέλεσμα να τσακώνομαι με τον άντρα μου εξαιτίας του γείτονα. Μου έκανε ψυχολογικό πόλεμο.
Ο γείτονας στο πρώτο δικαστήριο δικαιώθηκε με τη ψευδομαρτυρία ενός μάρτυρα. Έφερε έναν μάρτυρα που επικαλέστηκε ότι έμενε μαζί με τον γείτονα και ήρθε στο δικαστήριο και κατέθεσε πάρα πολλά ψέματα. Είπε ότι είμαστε μια προβληματική οικογένεια, ότι τα παιδιά κάνουν πολύ θόρυβο, ότι βάζω μουσική όλη μέρα και το δικαστήριο, τον πίστεψε τον μάρτυρα γιατί ισχυρίστηκε ότι έμενε μαζί με τον γείτονα ενώ δεν τον είχαμε δει ποτέ στην πολυκατοικία αυτόν τον μάρτυρα. «Πάγωσα» όταν μου ανακοινώθηκε η απόφαση του δικαστηρίου, η οποία μου επιβάλλει ότι κάθε φορά που τα παιδιά μου θα παίζουν και θα κάνουν φασαρία, θα πληρώνω στον γείτονα 500 ευρώ .Επίσης εκτός από το πρόστιμο των 500 ευρώ, μου ζητάει και μια αποζημίωση της τάξεως των 60.000 ευρώ για ηθική βλάβη από την τρομερή φασαρία που του προκαλούν οι δυο ανήλικες κόρες μου κι εγώ.
Στο πρώτο δικαστήριο, έκανα κι εγώ ασφαλιστικά μέτρα. Όταν όμως ήρθε η στιγμή να συζητηθούν τα δικά μου ασφαλιστικά μέτρα, αυτός ήρθε και μου ζήτησε συγγνώμη. Εκεί έκανα το μεγάλο λάθος και δέχτηκα τη συγγνώμη του. Αναγκάστηκα, λοιπόν, να πουλήσω το σπίτι μου που με τόσο κόπο κι αγώνα φτιάξαμε εγώ κι ο άντρας μου εξαιτίας του γείτονα και να μετακομίσουμε σε άλλο σπίτι. Δικαστικά είμαστε στην αναίρεση της απόφασης και το έχουμε ζητήσει εμείς με νέα ασφαλιστικά μέτρα και ελπίζουμε για το καλύτερο».
zappit