«Πόρτα» του Μητροπολίτη Πειραιά στους βουλευτές που ψήφισαν υπέρ των ομόφυλων ζευγαριών αν δε μετανοήσουν

Σε έκτακτη ιερατική σύναξη που έγινε σήμερα (22/2/24) στον Πειραιά, με πρόσκληση του μητροπολίτη Σεραφείμ, συζητήθηκαν οι συνέπειες της ψήφισης του νόμου για το γάμο των ομόφυλων ζευγαριών. Στο ψήφισμα που ακολούθησε αναφέρεται ότι οι βουλευτές που ψήφισαν υπέρ του σχετικού νομοσχεδίου, πρέπει να τεθούν εκτός Εκκλησίας.

Όλα αυτά με εισήγηση του Μητροπολίτη Σεραφείμ που θεωρεί τους βουλευτές που ψήφισαν «υπέρ» του γάμου για τα ομόφυλα ζευάρια, «συνεργούς του αρχέκακου όψεως» και τους κατηγορεί ότι νομοθέτησαν ως έννομο αγαθό την ανατροπή της ανθρώπινης οντολογίας και φυσιολογίας και θεσμοθετήσαντες την παρά φύσιν ασέλγειαν, που αποστερεί τον άνθρωπο της δυνατότητος θεοκοινωνίας κατά τον αψευδή λόγον του Δημιουργού…

Αναλυτικά το ψήφισμα

1. Η ναύλοχος πόλη του Πειραιά, το πρώτο λιμάνι της Χώρας είναι μία Παναγιοσκέπαστη πόλη, όπως επιμαρτυρούν και αποδεικνύουν τα ιστορικώς διακριβωμένα θαύματα της Υπεραγίας Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και Αειπαρθένου Μαρίας, που καταγράφονται σε εφημερίδες και έντυπα της εποχής, όπως τα παρουσιάζει ο Ελλογιμώτατος Πρόεδρος της Φιλολογικής Στέγης Πειραιά κ. Στέφανος Μίλεσης στο πόνημά του «Τα θαύματα της πίστεως στον Πειραιά όπως καταγράφηκαν και αποτυπώθηκαν από εφημερίδες και έντυπα»ἐκδ. Ἀρχονταρίκι 2019, και ειδικότερα το θαύμα της Παναγίας «Ρόδον το Ἀμάραντον» με την ἀποσόβηση τῆς θανατηφόρου πανδημίας τῆς εὐλογιᾶς, ὅπως καταγράφεται στήν Ἐφημερίδα ΣΦΑΙΡΑ φ. 9/3/1896 καί της ἐμφανίσεως την 24-25/3/1929 τῆς Υπεραγίας Θεοτόκου στον κατάμεστο Ἱ. Ναό Εὐαγγελιστρίας Πειραιώς, ὅπως καταγράφεται στις Εφημερίδες ΑΚΡΟΠΟΛΙΣ στό φ. 29/3/1929 και ΣΚΡΙΠ στο φ. 29/3/1929.

Διακονούντες σε μία ευλογημένη Μητρόπολη τῆς Ἁγιωτάτης Ὀρθοδόξου Καθολικῆς Ἐκκλησίας διά τῆς χειροτονίας μας ἔχομε ἀναλάβει το πολυεύθυνο ἔργο τῆς διακονίας τοῦ Σώματος τῆς Ἐκκλησίας, πού προϋποθέτει την ακριβεστάτη τήρηση «τῆς ἅπαξ παραδοθείσης τοῖς ἁγίοις» (Ἰουδ. 1,3) θείας ἀποκαλύψεως διά την ὑπέρβασιν τῆς φθοράς και του θανάτου και τη μεταστοιχείωση τοῦ κόσμου σε Βασιλεία χρηστότητος, δικαιοσύνης, εἰρήνης, ἀληθείας καί ἀγάπης.

Συνεπώς, χρεωστούμε ενώπιον του Δομήτορος της Ἐκκλησίας Κυρίου, του καλέσαντος εμάς στην διακονία του Λαού του να διασφαλίζωμε και να μεταδίδωμε έργῳ καί λόγῳ την ακαινοτόμητη πίστη τῶν Ἀποστόλων, τῶν Θεοφόρων Πατέρων καί τῶν Ἁγίων Οἰκουμενικῶν Συνόδων.

2. Η ψήφισις τοῦ παραπάνω νόμου από το Ἐθνικό μας Κοινοβούλιο αλλοιώνει και διαστρέφει την ανθρωπολογία και την φυσιολογία τῆς Δημιουργίας Τοῦ Θεοῦ, αποπειράται βλασφήμως νά ἀκυρώσῃ τον θεῖο Νόμο, που εκτύπως μας παραδίδεται διά της Παλαιας καί της Καινής Διαθήκης, κατ’ επιταγήν της «woke» ατζέντας και αντιτίθεται μανιωδώς στο Κανονικό πλαίσιο τῆς Μιας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας, πού διά Πνεύματος Αγίου ἐδόθη εις Αὐτήν.

Κατά ταύτα, οι νομοθετήσαντες ως έννομο αγαθό την ανατροπή της ανθρώπινης οντολογίας και φυσιολογίας και θεσμοθετήσαντες την παρά φύσιν ασέλγειαν, που αποστερεί τον άνθρωπο της δυνατότητος θεοκοινωνίας κατά τον αψευδή λόγον του Δημιουργού: «ου μη καταμείνη το πνεύμα μου εν τοις ανθρώποις τούτοις εις τον αιώνα διά το είναι αυτούς σάρκας» (Γεν. 6,3), αποδεικνύει αυτούς έργω και λόγω ως περιφρονούντας τον θείο Νόμο και αντιστρατευομένους προς την σωτηρία και την αιώνιο προοπτική του ανθρωπίνου όντος, που καλείται να αποβή εκουσίως και αγαπητικώς ναός του Παναγίου Πνεύματος και ομοηθής προς τον Δημιουργόν Του, κατά τον Κυριακό λόγον: «εάν τις αγαπά με, τον λόγον μου τηρήσει, και ο πατήρ μου αγαπήσει αυτόν, και προς αυτόν ελευσόμεθα και μονήν παρ’ αυτώ ποιήσομεν» (Ιω.14, 23 ).

Επομένως αποδεικνύονται υπαιτίως ως συνεργοί του «αρχεκάκου όφεως» στην απομείωση του έργου της σωτηρίας και του ευαγγελικού μηνύματος και, ως οι θεοφόροι Πατέρες διακελεύουν, οικειοθελώς έχουν εκπέσει της χριστιανικής των ιδιότητος και η μετ’ αυτών κοινωνία εγκυμονεί τον κίνδυνον, διά τους ασθενεστέρους, αλλοιώσεως της πίστεως και ακυρώσεως του έργου της Εκκλησίας, που διαχρονικώς καλείται να καταρτίζη εν Πνεύματι Αγίω πολίτας της θείας Βασιλείας.

3. Προς προστασίαν της διακονίας μας και σεβασμόν της ενώπιον του Παναγίου Θεού ευθύνης μας, τηρουμένων και των διατάξεων του αρθρ. 4, παραγρ.9 του Καταστατικού Χάρτου της Εκκλησίας της Ελλάδος (Ν. 590/1977- ΦΕΚ Α΄ 146) διακόπτουμε την κοινωνία μας με τους ψηφίσαντας εναντίον του θείου Νόμου, με ο, τι αυτό συνεπάγεται, μη προσκαλούντες αυτούς εις οιανδήτινα εκδήλωσιν των Ενοριών μας, άχρι της εμπράκτου μεταμελείας των διά της ακυρώσεως διά του Εθνικού Κοινοβουλίου του αισχίστου αυτού νομοθετήματος.

Διατελούμε εν προσευχή προς τον Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν, τον δι’ ημάς σαρκωθέντα Λυτρωτήν του ανθρωπίνου γένους και την Υπερύμνητη Μητέρα Του και καλούμε τον πιστό λαό του Θεού σε έμπρακτη μετάνοια για την βλασφημία και ύβρι κατά της αμωμήτου ημών πίστεως που συνετελέσθη με την ψήφισι του Ν. 5089 ΦΕΚ Α΄ 27/17.2.2024.