Πώς ένας νέος να παντρευτεί με μηνιαίο μισθό 700 ευρώ;

Άρθρο του Πρωτοπρεσβύτερου Αθανασίου Π. Τύμπα

Είναι εύλογο το ερώτημα όταν μάλιστα πολλές φορές, στον ιδιωτικό ειδικά τομέα, τα χρήματα αυτά μπορεί να είναι λιγότερα και μάλιστα χωρίς καμία ασφάλιση. Και αν ένας από τους δυο δεν έχει καθόλου δουλειά, τι γίνεται; Τότε παντρευτείτε σ’ ένα εξωκκλήσι απλά, χωρίς περιττά έξοδα και ζήστε όπως ζούσατε πρώτα, φτωχικά στο πατρικό σπίτι του ενός ή του άλλου. Έτσι όπως ζούσαν τον παλιό καιρό.

Και πώς το παιδί μας θα μάθει αγγλικά, θα μάθει μπαλέτο ή χορό; Δεν θα ζηλεύει τα άλλα παιδιά που θα έχουν τέτοιες δυνατότητες; Σας πληροφορώ ότι οι σπουδαιότεροι επιστήμονες που διαπρέπουν σήμερα τόσο στο εσωτερικό της χώρας μας όσο και στο εξωτερικό είναι άνθρωποι από πολύ φτωχές οικογένειες, όπως οι Σαρακατσάνοι, οι οποίοι δεν είχαν ούτε σπίτι να μείνουν, αλλά γύριζαν με τα κοπάδια τους από τόπο σε τόπο στήνοντας καλύβες.

Βλέπω ότι τα πιο προκομμένα και ισορροπημένα παιδιά της ενορίας μου είναι των πιο φτωχών οικογενειών. Το παιδί που στερείται βασικά αγαθά από μικρό γίνεται εργατικό και έξυπνο, διότι προσπαθεί συνεχώς να βρει τρόπο ώστε να καλυτερέψει την ζωή του. Αντίθετα το παιδί που τα βρίσκει όλα έτοιμα από τους γονείς, με τις πρώτες δυσκολίες της ζωής απελπίζεται και καταλήγει στα ψυχοφάρμακα.

Συμπατριώτες μας, της προηγούμενης γενιάς μετανάστευσαν στο εξωτερικό, φτιάξαν χρήματα πολλά, πολυτελέστατα σπίτια και αυτοκίνητα κι όμως βλέπεις δε γελάει το χείλι τους. Τα περισσότερα χρήματα τα δίνουν στους γιατρούς και τους δικηγόρους. Αντίθετα άλλοι που μείναν στα χωριά τους με εκατό-διακόσια πρόβατα χωρίς φράγκο στην τσέπη έκαμαν εφτά-οχτώ παιδιά, όλα πρόκοψαν σε τέχνες και επιστήμες, είδαν δεκάδες εγγόνια και δισέγγονα και λάμπει το πρόσωπό τους από χαρά και υγεία, είναι με το “δόξα τω Θεώ” στο στόμα.

Το ευαγγέλιο λέει: Πώς είναι δυνατόν Αυτός ο οποίος φροντίζει για τα πετεινά του ουρανού και όλη την πλάση να μην φροντίσει και για το σπουδαιότερο δημιούργημά του, τον άνθρωπο; Ας είμαστε άνθρωποι της πίστεως, της θυσίας, της καλής προαιρέσεως και ο Θεός ό,τι έχουμε ανάγκη υλικό ή πνευματικό θα μας το στείλει στην κατάλληλη στιγμή.

Μια φορά που συνάντησα νιόπαντρος τον γέροντα Παίσιο συζητώντας για τις δυσκολίες της πολυτεκνίας μου διηγήθηκε το εξής: Στο μοναστήρι στο Στόμιο όταν ήμουνα, κάθε Σάββατο πρωί ερχόταν ένας κυνηγός, άναβε ένα κερί στην Παναγιά και στην συνέχεια έφευγε. Λίγα λεπτά αργότερα άκουγα έναν πυροβολισμό μέσα από το διπλανό δάσος. Μετά από λίγους μήνες, δεν άντεξα από την περιέργεια και τον ρώτησα, τι είναι αυτός ο πυροβολισμός. “Να πάτερ”, μου λέγει, “εδώ πιο κάτω είναι ένα ξέφωτο, κάθε Σάββατο η Παναγιά μου στέλνει ένα ελάφι, το σκοτώνω κι έτσι ταίζω όλη την εβδομάδα τα πέντε παιδιά μου.”

Ένας άλλος σύγχρονος γέροντας μου είπε την εξής περίπτωση: Ένας οικοδόμος σ’ ένα χωριό ζούσε ευτυχισμένος σε μικρό σπίτι με τα τέσσερα παιδιά του. Όταν μετά από λίγα χρόνια η γυναίκα του διορίσθηκε δασκάλα και έπιασε χρήματα στα χέρια της, ήθελε μεγάλο σπίτι στην πόλη, πολυτελέστατο αυτοκίνητο, καινούργιο σαλόνι. Του έκανε τον βίο αβίωτο, χώρισαν και έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα.

Ό μόνος τρόπος για να βγούμε από την σημερινή κρίση, και να μην έχουμε ανάγκη τους Ευρωπαίους, οι οποίοι μας μαδούν μέσω των τραπεζών, είναι να γυρίσουμε στα χωριά μας, στους κήπους, τις κοτούλες και τα προβατάκια που δεν σ’ αφήνουν ποτέ νηστικό, ο κόσμος να χαλάσει. Ας απλουστεύσουμε την ζωή μας μακριά από τον καταναλωτισμό, ας δοξάσουμε το Θεό για τα αγαθά που μας έδωσε σήμερα, ας αφήσουμε πίσω μας το άγχος για το αύριο. Μόνον τότε θα βρει ο σημερινός άνθρωπος την πραγματική του ευτυχία. ([email protected])