Πώς έβαλα τον Νικόλα Άσιμο να παίξει support στον Rory Gallagher – ΦΩΤΟ&ΒΙΝΤΕΟ

Σαν σήμερα 17 Μαρτίου, έφυγε δυστυχώς από τη ζωή, με δική του θέληση, ο Νικόλας Άσιμος, ο πιο αντισυμβατικός τραγουδοποιός που βγήκε ποτέ στην Ελλάδα. Ήταν φίλος, ήταν καλό παιδί και οργισμένος. Δεν άντεχε με τίποτα το άδικο. Πολλά μπορούν να ειπωθούν για την προσωπικότητα του, αλλά θα προτιμήσω να μείνω σε πραγματικά περιστατικά και για αυτό ας μου συγχωρεθεί που θα μιλήσω και για τον εαυτό μου.

του Ιωσήφ Αβράμογλου

Ήταν το 1979 όταν αποχώρησα από το μουσικό περιοδικό “ΠΟΠ & ΡΟΚ”, στην συντακτική ομάδα του οποίου ανήκα από το πρώτο τεύχος και ανέλαβα τη θέση του Διευθυντή Σύνταξης του 15μερου περιοδικού “Μουσικό Εξπρές”, το οποίο ήταν το κατ’ εξοχήν έντυπο που στήριξε την ελληνική ροκ μουσική σκηνή.

Τα γραφεία του περιοδικού ήσαν στην οδό Πατησίων 92 (κοντά στην Κοδριγκτώνος). Εκεί είμασταν από το πρωί μέχρι το βράδυ, εγώ και ο κολλητός μου φίλος από τη Θεσσαλονίκη, ο αείμνηστος δημοσιογράφος Τάσος Ψαλτάκης, ο οποίος αγαπούσε και εκείνος πολύ την ροκ μουσική και ο οποίος ήταν ένας από τους τέσσερεις εκδότες.

Μία, δύο ή και τρεις φορές την εβδομάδα ο Νικόλας αφού μάζευε τις δικής του “κοπής” κασέτες που πούλαγε μπροστά στο Πολυτεχνείο, δηλαδή περίπου ένα χιλιόμετρο πιο κάτω από τα γραφεία του περιοδικού, ερχόταν σε εμάς για επίσκεψη. Είχε ιδιαίτερη… προτίμηση στα τσιγάρα μας και ας ήταν της γνωστής καπιταλιστικής φίρμας με το κόκκινο λογότυπο.

Συνήθως τα μεσημέρια και προκειμένου να συνεχίσουμε τη δουλειά μέχρι το βράδυ, πηγαίναμε με τον Τάσο στην ταβέρνα “Ο Μπάκαρος”, που ήταν γωνία στις οδούς Σποράδων και Κεφαληνίας στην Κυψέλη και η οποία έφτιαχνε πολύ καλό μαγειρευτό φαγητό. Ο Νικόλας ήταν πάντα προσκαλεσμένος μας, άλλοτε ερχόταν και άλλοτε πάλι όχι. Μετά από χρόνια συνειδητοποίησα ότι ο Άσιμος σαν να απέφευγε να πηγαίνει σε μαγαζιά εστίασης. Είχε όρεξη για κουβέντα και επειδή πνιγόμασταν στη δουλειά στο γραφείο, τον προτρέπαμε να ερχόταν το βράδυ στο “Select” της Φωκίωνος Νέγρη, όπου μαζευόμασταν η γνωστή παρέα κάθε βράδυ μέχρι αργά, με καλούς φίλους όπως ο Παύλος Σιδηρόπουλος, η μετέπειτα δημοσιογράφος του Mega Μαρία Παπαδή, ο Στέλιος Φωτιάδης και άλλοι. O Νικόλας όμως απέφευγε τις συνάξεις αυτού του τύπου.

Έφθασε ο Σεπτέμβρης του 1981, όπου στις 12 Σεπτεμβρίου θα έπαιζε στο γήπεδο της ΑΕΚ στην Νέα Φιλαδέλφεια ένας από τους σημαντικότερους κιθαρίστες όλων των εποχών, ο Rory Gallagher. Η συναυλία εκείνη ήταν ένα εφηβικό μου όνειρο από τα μέσα της δεκαετίας του ’70, το οποίο έγινε πραγματικότητα με το “Happening”, έναν φορέα διοργάνωσης καλλιτεχνικών εκδηλώσεων και συναυλιών, με το θρυλικό αυτό όνομα δικής μου επίσης νεανικής εμπνεύσεως, που στήσαμε με πολύ κόπο με τον καλό μου φίλο Δημήτρη Κερασιώτη και που έγινε και πολύ γνωστό δισκάδικο (Χαρ. Τρικούπη 13).

Μόλις ανακοινώθηκε η συναυλία του Gallagher, ο Άσιμος μου την έπεσε για να τραγουδήσει support. Ο Rory και περισσότερο ο αδελφός του ο Donal, που ήταν ο μάνατζέρ του, μου είχαν ξεκαθαρίσει ότι δεν θα θέλανε κάποιο support act στην αρχή της συναυλίας. Αλλιώς είχα πολλούς υποψήφιους, όπως κατ’ αρχήν τον Παύλο τον Σιδηρόπουλο, του οποίου ήμουν μάνατζερ στο συγκρότημα “Εταιρεία Καλλιτεχνών”, τους Socrates με τους οποίους παίζαμε καμμιά φορά καμμιά πόκα, τους Poll, την reunion συναυλία των οποίων κάναμε στον Λυκαβηττό ή τους Magic De Spell, των οποίων το πρώτο άλμπουμ είχαμε βγάλει στο “Happening” την προηγούμενη χρονιά, αλλά και πολλούς άλλους. Έτσι λοιπόν ενημέρωσα τον Νικόλα για την πραγματική βούληση των αδελφών Gallagher.

Όταν έφθασε η ώρα της συναυλίας… νάτος ο Νικόλας μπροστά μου. Εν μέσω τεράστιας αγωνίας και στρες που είχα ως διοργανωτής, γίνεται ο εξής διάλογος:

• Μεγάλε, ανεβαίνω να πω ένα τραγουδάκι.
• Άστο Νικόλα, άλλη φορά γιατί δεν έχουμε συνεννοηθεί κάτι τέτοιο με τον Rory.
• Έλα ρε μεγάλε, ένα τραγουδάκι μόνο θα πω σαν να είναι soundcheck, για τον ήχο.
• Ναι μεγάλε, αλλά εσένα δεν σου φτάνει ένα τραγουδάκι και δεν έχουμε χρόνο, σε 5′ λεπτά βγαίνει ο Rory και περιμένει τόσος κόσμος να τον δει.
• Πρέπει να πω τουλάχιστον ένα κομμάτι δικό μου. Σου υπόσχομαι μόνο ένα.
• Μεγάλε, μόνο ένα όμως, σίγουρα έτσι; μην με αναγκάσεις να κλείνω μικρόφωνα.
• Σίγουρα λέμε.

Όπως ήταν το φυσικό επόμενο, ο Άσιμος… δυσκολευόταν να σταματήσει στο ένα τραγούδι. Πως να σταμάταγε άλλωστε με 35 χιλιάδες υπέροχους ροκάδες από κάτω…;!

Τον βοηθήσαμε λίγο ανακοινώνοντας από την κονσόλα της σκηνής ότι “είχε έρθει η ώρα να ανέβαινε στη σκηνή ο Rory Gallagher”. Οι έξαλλες φωνές και οι επευφημίες των θεατών για τον Ιρλανδό μπλουζίστα, τον έπεισαν. Καλή του ώρα όπου κι αν βρίσκεται! Τον θυμόμαστε με αγάπη και ένα χαμόγελο!

(Κάθε Σάββατο και Κυριακή βράδυ, για τρεις ώρες, από τις 10 μ.μ. μέχρι την 1 π.μ., ο Ιωσήφ Αβράμογλου παρουσιάζει από τον Real FM στους 97.8, την εκπομπή “Round Midnight, όπως έλεγε και η Ella Fitzgerald”, με πολλή και καλή μουσική). Twitter:@IosifAvramoglou, Facebook.com/avramoglou,Instagram: mus1cguru