Πως τα ταξίδια προάγουν την ευτυχία

Σε ένα ταξίδι, όπως για παράδειγμα, το Πειραιάς Μήλος, αυτό που επιδιώκει κανείς είναι η χαρά που θα αντλήσει από αυτά που θα γευτεί παρά από αυτά που θα μάθει. Αδιαμφισβήτητα το νησί είναι η αρχόντισσα της γαστρονομίας, όμως υπάρχει ένα μικρό ζήτημα που εντοπίζεται από τους σύγχρονους νευροεπιστήμονες και ψυχολόγους. Οι άνθρωποι εστιάζουν περισσότερο στην ηδονική τους ευεξία παρά στην ευδαιμονία.

Ευδαιμονία vs. ηδονή

Πιο συγκεκριμένα στο παραπάνω παράδειγμα, μπορεί κανείς να ισχυριστεί ότι το πρόσκαιρο και ηδονικό είναι η τέρψη των γευστικών καλύκων. Στον αντίποδα τοποθετείται η πνευματική ικανοποίηση από τη βαθύτερη γνώση της γαστρονομικής παράδοσης του νησιού. Άλλωστε αυτός ο τρόπος, οι συνήθειες, το γιατί μαγείρευαν και πώς, υπήρξε μέσο της επιβίωσής τους.

Από την επιστημονική του πλευρά ιδωμένο, αυτό που λένε οι νευροεπιστήμονες είναι, ότι οι εγκέφαλοί μας πλέον έχουν συνηθίσει να παράγουν πάρα πολύ ντοπαμίνη. Η ντοπαμίνη είναι ο νευροδιαβιβαστής της επιβράβευσης, που μας κάνει να επιδιώκουμε περισσότερη στιγμιαία ικανοποίηση.

Τρόποι για την επίτευξη τέτοιου τύπου ικανοποίησης είναι πχ μέσω ζάχαρης, κοινωνικών δικτύων ή ακόμη και shopping therapy στις εκπτώσεις (η άντληση ικανοποίησης βρίσκοντας προσφορές). Αυτό που χρειαζόμαστε όμως είναι να παράξουμε περισσότερη σεροτονίνη, τον νευροδιαβιβαστή για την ικανοποίηση μέσω πληρότητας. Στη συζήτηση μάλιστα έρχεται να προστεθεί ο αντίλογος του εγώ έναντι του εμείς.

Ταξίδι Πειραιάς Ίος: Νοερό ή πραγματικό φέρνει ευτυχία

Είναι αρκετές οι έρευνες, που υποστηρίζουν, ότι δε χρειάζεται κανείς να κάνει το ταξίδι Πειραιάς Ίος για να νιώσει ευτυχής. Αρκεί να σκεφτεί τι θα έκανε εκεί, τι θα ζούσε, αν πήγαινε και να φέρει αυτά τα συναισθήματα και τις συνήθειες στην καθημερινότητά του. Για παράδειγμα, αν θα πρόσμενε το ταξίδι γιατί θα έπαυε να ασχολείται με τα της καθημερινότητας, τότε δεν έχει παρά να επιλέξει κάποιες μέρες της εβδομάδας, που δε θα κάνει κάποιες δουλειές, κ.ο.κ. Αν από την άλλη κάποιος θα πραγματοποιήσει όντως ένα ταξίδι, το διάστημα της οργάνωσης μπορεί να τον κάνει πιο ευτυχισμένο από το ίδιο το ταξίδι, σύμφωνα με έρευνες.

Και στις δύο περιπτώσεις αναδεικνύεται, ότι το πως νιώθουμε και σκεφτόμαστε είναι αυτό που προάγει την ευτυχία. Συνηγορώντας με τα περί νευροδιαβιβαστών φαίνεται, ότι η σύγχρονη κουλτούρα ευεξίας μας κάνει δυστυχείς παρά το αντίθετο. Μάλιστα ο New Yorker σε σχετική δημοσίευσή του χαρακτηρίζει την εποχή που ζούμε, ως την εποχή «της αυτοβελτίωσης μέχρι θανάτου». Παρόλα αυτά το ανηλεές κυνήγι της ευτυχίας και της αυτοβελτίωσης περισσότερο μοιάζει με εγωιστική πίεση που ασκούμε στον εαυτό μας παρά με ευτυχία. Γι΄αυτό και οι ειδικοί επισημαίνουν, ότι η ευδαιμονική μορφή της ευτυχίας θα μας απασχολήσει στο μέλλον: λιγότερο επικεντρωμένοι στον εαυτό, περισσότερη εστίαση στους άλλους και την κοινότητα.

Ταξίδι σε όλον τον κόσμο για να εντοπίσουμε την ευτυχία

Είναι εντυπωσιακό πώς οι άνθρωποι χρησιμοποιούν τα ταξίδια για να εντοπίσουν την ευτυχία. Μπορεί να μπει κανείς στο πλοίο Πειραιάς Σέριφος για να βρει στιγμές γαλήνης και αποσύνδεσης από την τεχνολογία. Εναλλακτικά αναζητά ενστικτωδώς να βρει ψήγματα ευτυχίας στη φιλοσοφική αντίληψη ευτυχισμένων χωρών. Θα ψάξει κανείς το hygge των Δανών, που προτείνει τη δημιουργία ζεστής ατμόσφαιρας με σκοπό οι άνθρωποι να έρχονται κοντά και να επιτυγχάνεται η διασύνδεση. Άλλος αναζητά το «lagom» των Σουηδών, που περιλαμβάνει τη νοοτροπία «ούτε πολύ ούτε λίγο». Για τους δε Ιάπωνες η ευτυχία βρίσκεται στο «ikigai» ή αλλιώς το να βρει κανείς έναν πραγματικό σκοπό να υπηρετήσει στη ζωή του ή τη δύναμη του να εστιάζει κάποιος σε αυτά που αγαπά.

Όπου κι αν ψάχνει να βρει κάποιος το νόημα της ευτυχίας η ουσία είναι μία: Πρέπει να μελετάμε τα πιο ευτυχισμένα έθνη. Και συγκεκριμένα όχι το με ποια πολιτική αντιμετωπίζουν τις εισοδηματικές ανισότητες ή εξασφαλίζουν περίθαλψη για όλους, αλλά τη μοναδική τους κουλτούρα για ευεξία κι ευτυχία.

Υπάρχει μαγικό χάπι για την ευτυχία;

Η ερώτηση είναι προφανώς ρητορική. Οι ερευνητές αποφάνθησαν: Έχουμε μια κρίση δυστυχίας ή έλλειψης ευτυχίας. Το ευχάριστο είναι, ότι ανάγοντας την ευτυχία σε επιστήμη κάποια στιγμή θα βρεθεί λύση. Ωστόσο διευκρινίζεται, ότι δεν υπάρχει μαγικό χάπι.

Οι πιο ευτυχισμένοι άνθρωποι δουλεύουν για να βιώνουν αυτή την κατάσταση. Δουλεύουν στις πραγματικές και γεμάτες οικειότητα ανθρώπινες σχέσεις. Επενδύουν στην αποσύνδεση από την τεχνολογία. Απομακρύνονται από τις οθόνες και ζουν πραγματικές εμπειρίες, όπως το να κάνουν το ταξίδι Πειραιάς Σαντορίνη αντί να το βλέπουν επί της οθόνης. Τρέφονται καλά και παραμένουν φυσικά δραστήριοι, ενώ εξασκούν τακτικά την ευγνωμοσύνη και παραμένουν αισιόδοξοι.