Rossonero: Όταν τα αφεντικά «τηρούν αυστηρά μέτρα προστασίας και ασφάλειας» ή ΜΜΕ για τον «πόνο» του βιομήχανου

Προχθές Κυριακή, στο χώρο της δουλειάς του στην γαλακτοβιομηχανία (…), έχασε τη ζωή του σε εργατικό δυστύχημα ο 48χρονος συμπολίτης μας Λεωνίδας Δημούσης.

Ο θάνατος «διακινήθηκε» ως είδηση σε όλα τα τοπικά και εθνικά ΜΜΕ. Λέμε διακινήθηκε γιατί το κείμενο κυκλοφόρησε σε όλα τα site και αναπαράχθηκε αυτούσιο ξανά και ξανά. Και πριν προλάβει να κρυώσει το αίμα του ανθρώπου που χάθηκε, «διαβεβαίωνε» με έντονα γράμματα, ξεκαθάριζε ως άλλο γραφείο Tύπου ότι ο βιομήχανος-η βιομηχανία (που δεν κατονόμαζε) «αξίζει να σημειωθεί ότι τηρούσε αυστηρά μέτρα προστασίας και ασφάλειας»! Αυτό λοιπόν είναι το διακύβευμα μιας ζωής που βιοπορίζεται μέσα από τον ιδρώτα της και χάνεται μια Κυριακή μεσημέρι, αν το αφεντικό «θα πονέσει» σε βαθμό που θα πρέπει  να θυσιάσει μερικά «διαφημιστικά» μπάνερ»;

Γνωρίζουμε καλά ότι η διαδικασία για την ανάδειξη της ύπαρξης ευθυνών ή μη μιας επιχείρησης για τον θάνατο ενός εργαζόμενού της, απαιτεί ελέγχους, ανακρίσεις, δικαστικές διαδικασίες που δεν ολοκληρώνονται στο χρονικό διάστημα που χρειάζεται το θύμα να μεταφερθεί από τον χώρο του δυστυχήματος μέχρι το Νοσοκομείο.

Στην ουσία του θέματος: Έχουμε εμπεδώσει (πολυδιαφημίζεται εξάλλου…) ότι υπάρχει αναπτυξιακός, βιομηχανικός και οικοδομικός οργασμός στην περιοχή, που σημαίνει ότι πολλοί περισσότεροι εργαζόμενοι βρίσκονται σε εργασιακά περιβάλλοντα,  αντίστοιχα με εκείνο στο οποίο έχασε τη ζωή του ο συμπολίτης μας. Οι εργασιακές συνθήκες (τα ελλιπή μέτρα προστασίας, τα ωράρια που καταστρατηγούνται, οι πενιχρές απολαβές, οι απλήρωτες υπερωρίες, η αδήλωτη εργασία, η εργασιακή εξουθένωση, η απαγόρευση δημιουργίας σωματείου), είναι στην πραγματικότητα συνθήκες γαλέρας που πατάνε στην ανάγκη για δουλειά και δημιουργούν κλίμα τρομοκρατίας στους εργαζόμενους. Οι εργαζόμενοι φοβισμένοι και οι ελεγκτικοί μηχανισμοί υποστελεχωμένοι και ενίοτε σε αγαστή συνεργασία με τους εργοδότες, με υποτυπώδεις, συχνά στημένους ελέγχους.

Κοινά μυστικά τα παραπάνω, όπως και η ανεπανόρθωτη καταστροφή που έχουν προκαλέσει οι επιχειρήσεις τους με τα λύματά τους,  στα ποτάμια και το φυσικό περιβάλλον (Πηνειός, το δεύτερο πιο μολυσμένο ποτάμι στην Ευρώπη!)

Στη μνήμη του εργαζόμενου συμπολίτη μας  να σπάσουμε το φόβο, να αμφισβητήσουμε  την παντοδυναμία τους!