Στα απόνερα της λεγομένης Αγίας και Μεγάλης Συνόδου

Του Γεωργίου Μηλιώτη, εκπαιδευτικού.
Μετά τις τυμπανοκρουσίες, τα μεγάλα λόγια, τις διακηρύξεις και τις διαβεβαιώσεις, οι πρόσφατες ειδήσεις του εκκλησιαστικού χώρου έρχονται να επιβεβαιώσουν με τον πιο εκκωφαντικό τρόπο όλους αυτούς που εξέφρασαν σφοδρές επιφυλάξεις και αντιρρήσεις για τη χρησιμότητα της λεγόμενης Πανορθόδοξης Συνόδου της Κρήτης. Έλεγαν πολλοί, με το πέρας των εργασιών της Συνόδου, ότι αυτή δεν υπήρξε ποτέ ορθόδοξη. Ότι πραγματοποιήθηκε μόνο και μόνο για να ικανοποιήσει τα ιδιοτελή – και τελείως ξένα με το ορθόδοξο ήθος –κίνητρα των διοργανωτών της. Και, εν τέλει, να προσδώσει πανορθόδοξο κύρος στην κατρακύλα όσων επιθυμούν την απροϋπόθετη προσέγγιση (με σκοπό την ένωση) με τους ετεροδόξους χριστιανούς και κυρίως με τον «αγιώτατο αδελφό μας Φραγκίσκο». Και τα τελευταία γεγονότα, δυστυχώς, τους δικαιώνουν.
Ο Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης συμμετείχε σε διαχριστιανικό συμπόσιο για τον επανευαγγελισμό της Ευρώπης από κοινού με λατίνο καρδινάλιο (ούτε λόγος βέβαια για την αλλοίωση του Ευαγγελίου από τους λατίνους). Ο Πατριάρχης Κων/πόλεως, όπως ανακοινώθηκε, θα συμμετάσχει σε κοινή προσευχή με τον Πάπα και τον προκαθήμενο των Αγγλικανών για την ειρήνη στον κόσμο (ούτε λόγος για τους ιερούς Κανόνες που το απαγορεύουν). Στη Χάλκη, υπό την αιγίδα του Οικουμενικού Πατριαρχείου, διοργανώθηκε ημερίδα όπου εκλήθησαν εκπρόσωποι άλλων χριστιανικών ομολογιών (κάποιοι τις ονομάζουν Εκκλησίες) να αποτιμήσουν(!) τα αποφασισθέντα στην Σύνοδο των Ορθοδόξων. Στη Θεσσαλονίκη, με τις «ευλογίες» Πάπα και Πατριάρχη, διοργανώνεται αυτές τις ημέρες Συνέδριο για την περιεκτική οικολογία με βασικό άξονα την εγκύκλιο Laudato Si του «αγιωτάτου επισκόπου της πρεσβυτέρας Ρώμης (ούτε λόγος για την ορθόδοξη διδασκαλία έναντι της Δημιουργίας). Ο Μητροπολίτης Βοστώνης, πριν ακόμη στεγνώσει το μελάνι όσων – με βία και νοθεία, όπως έχει καταγγελθεί – «ομόφωνα» αποφάσισαν οι προκαθήμενοι των κατά τόπους Ορθοδόξων Εκκλησιών, έσπευσε να υποβάλλει τα σεβάσματά του στον Πάπα και ασφαλώς δεν παρέλειψε να συμπροσευχηθεί μαζί του κατά την παπική λειτουργία στη βασιλική του αγίου Πέτρου. Και ο κατάλογος δεν έχει τελειωμό…
Και ρωτώ, λοιπόν, ο αδαής. Είναι τυχαίος αυτός ο καταιγισμός διαχριστιανικών και διαθρησκειακών προσεγγίσεων αμέσως μετά τη Σύνοδο; Αυτή είναι η σύγχρονη μαρτυρία της Ορθοδοξίας στον πλανεμένο σύγχρονο άνθρωπο; Ο συγχρωτισμός του τύπου «όλοι το ίδιο είμαστε, όλοι στον ίδιο Θεό πιστεύουμε» είναι επίσημη θέση της Εκκλησίας μας; Αυτή είναι η Παράδοση των αγίων Πατέρων και των Συνόδων; Θα συμφωνούσε με αυτές τις πρακτικές ο άγιος Παϊσιος, ο άγιος Πορφύριος, ο άγιος Νεκτάριος, ο άγιος γέρων Ιωσήφ ο Ησυχαστής, ο γέρων Ιάκωβος και τόσοι άλλοι άγιοι του καιρού μας; Ποια η αντίδραση της ποιμενούσης Εκκλησίας σε όλα αυτά; Συγκατατίθεται ή ενόχως σιωπά; Ποια η άποψη των ποιμένων μας Μητροπολιτών; Τα Μοναστήρια μας, οι θεματοφύλακες της Πίστεως και της Παράδοσής μας, συμφωνούν; Γιατί αποθρασύνονται όλο και περισσότερο οι συμμετέχοντες σε παρόμοιες δράσεις; Ποιος τους νομιμοποιεί; Που βρίσκεται, μέσα σε όλες αυτές τις συναντήσεις «αγάπης και καταλλαγής» το Άγιο Πνεύμα; Επειδή κι αυτός ο κατάλογος δεν έχει τελειωμό, σταματώ εδώ.
Επιθυμώ απλώς, τελειώνοντας, να εκφράσω την μεγάλη αγωνία μου για όσα έρχονται. Ελπίζω και εύχομαι ο Θεός να μην επιτρέψει την επέλαση της σύγχρονης αυτής αίρεσης. Και προσεύχομαι, στους χαλεπούς καιρούς που ζούμε, να φανερώσει ομολογητές ιεράρχες, κληρικούς, μοναχούς και λαϊκούς που θα αντιταχθούν στον πειρασμό, θα προασπίσουν την κληρονομιά μας, θα μιμηθούν τους αγωνιστές της Πίστεως και θα κατατροπώσουν τον πονηρό. Τρέφω αυτή την ελπίδα. Άλλωστε, «οὗ ἐπλεόνασεν ἡ ἁμαρτία, ὑπερεπερίσσευσεν ἡ χάρις».