Trikala Day Καθημερινή Ηλεκτρονική Εφημερίδα των Τρικάλων
Η κορυφαία Ελληνίδα μαραθωνοδρόμος Μαρία Πολύζου χρειάστηκε να δώσει πολύ μεγαλύτερες μάχες στη ζωή της από έναν αγώνα, αντιμετωπίζοντας τον καρκίνο του μαστού αλλά και την κακοποίηση που υπέστη από τον πατέρα της μόλις στα 11 της χρόνια.
«Έτσι μου δόθηκε τελικά η ζωή. Όχι μόνο να διανύω τα 42.195 μέτρα, όχι μόνο να τερματίζω τον καρκίνο του μαστού που πέρασα, αλλά κυρίως όμως να καταφέρνω να βγαίνω νικήτρια από την μεγαλύτερη μάχη που έδωσα. Με την κακοποίηση”, δηλώνει η Μαρία Πολύζου.
Μέσω του βιβλίου της με τίτλο «Μην τα παρατάς», η Μαρία Πολύζου κάνει μια κατάθεση ψυχής.
«Γεννήθηκα στην Πάτρα ο πατέρας μου ήταν ψαράς, δούλευε σκληρά αλλά ήταν πάμπτωχος. Ο πατέρας μου ήταν άγριος στην όψη και στους τρόπους. Δεν ήταν ψηλός, μάλλον μετρίου αναστήματος. Είχε σκούρα επιδερμίδα και το καλοκαίρι μαύριζε περισσότερο λόγω δουλειάς. Είχε μαύρα μαλλιά και μούσια που τον έκαναν ακόμη πιο τρομακτικό. Έπινε και, όταν μεθούσε, γινόταν βίαιος. Μας χτυπούσε και τον τρέμαμε όλοι. Εμένα από την ηλικία των 11-12 ετών με βίαζε».
«Σωσίβιο» το τρέξιμο
Η Μαρία Πολύζου βίωνε επί χρόνια το μαρτύριο από το πατέρα της, με το τρέξιμο να τη βοηθάει να ξεφύγει.
«Με σωσίβιο τον αθλητισμό τα όνειρα και τους στόχους μου κατάφερα να βγω από τη μαυρίλα και να προχωρήσω στη θέση που ήθελα εγώ να βάλω τον εαυτό μου».
Το 1996, η Μαρία Πολύζου έγινε η πρώτη Ελληνίδα που αγωνίστηκε στον Μαραθώνιο σε Ολυμπιακούς αγώνες στην Ατλάντα. Τότε μπήκε στον αγωνιστικό χώρο κρατώντας την ελληνική σημαία.
Το 2010 ήταν η πρώτη γυναίκα από την αρχαιότητα γυναίκα που αναβίωσε το Φειδιππίδειο άθλο. Έτρεξε την διαδρομή 524 χιλιομέτρων (Αθήνα – Σπάρτη – Αθήνα Τύμβος Μαραθώνα) στην επέτειο των 2,5 χιλιάδων χρόνων από τη Μάχη του Μαραθώνα.
Το 2019 διαγνώστηκε με καρκίνο του μαστού και τον νίκησε. Ακόμα και στις χημειοθεραπείες πήγαινε με το χαμόγελο.
«Μου άρεσε να δραπετεύω στον δικό μου κόσμο. Την ομορφιά που χρειαζόμουν την έφτιαχνα μέσα μου. Υποσυνείδητα ίσως, από πολύ μικρή προσπαθούσα να μην είμαι εντελώς εκεί όπου βρισκόταν το σώμα μου, αλλά να περιπλανιέμαι όπου με οδηγούσε το μυαλό και η ψυχή μου», γράφει μεταξύ άλλων στο βιβλίο της.
Δεν άφησε ποτέ τίποτα να την λυγίσει. Ούτε ο πόνος της ψυχής της, ούτε ο πόνος του καρκίνου. Ανοίγει την καρδιά της για να βοηθήσει όλα τα παιδιά που φοβούνται να μιλήσουν.
Η Μαρία Πολύζου δεν τα παράτησε και ζητά από κάθε παιδί να κυνηγήσει τα όνειρά του ακόμα και όταν ξεκινά τη ζωή του στις πιο δύσκολες συνθήκες.
