Συμβούλιο Διεκδίκησης γερμανικών οφειλών: 80 χρόνια από το Έπος του ’40 – Η θυσία παραμένει χωρίς δικαίωση

Η 28η Οκτωβρίου 1940 είναι μία ημέρα – τομή στη σύγχρονη Ιστορία της Ελλάδας καθώς συνιστά την έναρξη της Αντίστασης και του Αγώνα ενάντια στον φασισμό. Το ΟΧΙ του Ελληνικού Λαού συμβολίζει τη χαλύβδινη και ομόθυμη απόφασή του να αποκρούσει την απροκάλυπτη επίθεση της Ιταλίας του Μουσολίνι εναντίον της εθνικής κυριαρχίας της Ελλάδας, σε μια εποχή, μάλιστα, που το σύνολο σχεδόν των χωρών της Ευρώπης είχαν κατακτηθεί από τις δυνάμεις του Άξονα και αρκετές είχαν προσχωρήσει οικειοθελώς.

Λέγοντας το μεγάλο ΟΧΙ στον φασισμό και στην υποδούλωση της πατρίδας του ο Ελληνικός Λαός θεμελίωσε όχι μόνο το νικηφόρο εθνικό-αμυντικό και απελευθερωτικό αγώνα κατά της φασιστικής Ιταλίας και την ηρωική αντίσταση εναντίον της ναζιστικής Γερμανίας, ένας αγώνας που κράτησε 219 ημέρες, ένας άθλος σε σύγκριση με τις υπόλοιπες χώρες που υπέκυψαν εντός ολίγων ημερών στις δυνάμεις του Άξονα. Επιπλέον όμως το ΟΧΙ έθεσε τις βάσεις για την οικοδόμηση του θαυμαστού ως προς τη μαζικότητα, μαχητικότητα και δημοκρατική συγκρότηση κινήματος της Εθνικής Αντίστασης κατά των δυνάμεων της τριπλής γερμανο-ιταλο-βουλγαρικής κατοχής και των ντόπιων συνεργατών τους.

Οι αυθόρμητοι πανηγυρισμοί με την κήρυξη του πολέμου και τη γενική επιστράτευση, το γεγονός ότι οι φαντάροι μας έσπευδαν στο μέτωπο με το χαμόγελο στα πρόσωπά τους, σε αντίθεση με ό,τι συνέβαινε στην υπόλοιπη Ευρώπη όπου επικρατούσε η περίσκεψη και ο φόβος, η καθολική συμμετοχή στο εθνικό προσκλητήριο, οι θρυλικές γυναίκες της Πίνδου, συνέθεσαν το πνεύμα του ηρωισμού και της νίκης. Το έπος του ’40 υπήρξε η πρώτη νίκη των Συμμάχων – μία αχτίδα φωτός στην πιο σκοτεινή περίοδο της ιστορίας της Ευρώπης – και αποτέλεσε, δικαίως, παράδειγμα και πηγή θάρρους και έμπνευσης για όλους τους Λαούς.

Χωρίς αμφιβολία, το Έπος του ’40, η Μάχη της Κρήτης και η Εθνική μας Αντίσταση ήταν η εκδήλωση ενός πνεύματος αντίστασης στη ναζιστική «νέα τάξη», αλλά και η έκφραση του βαθύτερου πόθου του Λαού, που ήλπιζε να χτίσει μια νέα ανεξάρτητη, δημοκρατική και κοινωνικά δίκαιη Ελλάδα μετά τον πόλεμο, μία Ελλάδα της εργασίας, του πολιτισμού και της προκοπής. Η ελπίδα του αυτή δυστυχώς δεν εκπληρώθηκε. Ο αδελφοκτόνος εμφύλιος πόλεμος μετέτρεψε τις δίκαιες ελπίδες, που με αγώνες είχαν υφανθεί, σε εφιάλτη, οι άμεσες συνέπειες του οποίου διήρκεσαν μέχρι το 1974.

Ο Ελληνικός Λαός κατόρθωσε με σκληρούς αγώνες και βαρύ φόρο αίματος να απαλλαγεί από την βάρβαρη κατοχή αλλά δεν δικαιώθηκε πλήρως. Ακόμα και σήμερα, 80 χρόνια από το έπος του 1940, 75 χρόνια από τη λήξη του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου και 30 χρόνια από την επανένωση της Γερμανίας η Αντίσταση και η θυσία της Ελλάδας παραμένει χωρίς δικαίωση όσο εκκρεμεί η απόδοση των απαράγραπτων και θεμελιωμένων στο Διεθνές Δίκαιο και την Ιστορία γερμανικών οφειλών.

Ζούμε, μάλιστα, το εξής εξωφρενικό: η Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας αντί να αναλάβει την ευθύνη της για τα αποτρόπαια ναζιστικά εγκλήματα και να αποδώσει τις οφειλές της προς την Ελλάδα επιδίδεται σε πρωτοβουλίες αποικιοκρατικού χαρακτήρα για τον έλεγχο της ιστορικής μνήμης και την υπονόμευση της διεκδίκησης των οφειλών της προς την Ελλάδα μέσω των πρωτοβουλιών ψευδεπίγραφης συμφιλίωσης όπως η «Ελληνογερμανική Συνέλευση», το «Ελληνογερμανικό Ταμείο για το Μέλλον», το «Ελληνογερμανικό Ίδρυμα Νεολαίας» και άλλες ενέργειες που πλήττουν ευθέως τα εθνικά μας δίκαια. Η Ελληνική Δημοκρατία οφείλει άμεσα να αποχωρήσει από τα παραπάνω όργανα και να προχωρήσει σθεναρά, μεθοδικά και αποφασιστικά στην διεκδίκηση, με κάθε μέσο, των γερμανικών οφειλών, σύμφωνα με το ιστορικό και σχεδόν ομόφωνο ψήφισμα της Βουλής των Ελλήνων της 17ης Απριλίου 2019, το οποίο εκφράζει τη βούληση της συντριπτικής πλειοψηφίας του Ελληνικού Λαού.