…τα παραλειπόμενα για τη γέφυρα. Γράφει ο αρχιτέκτονας Θύμιος Σαλιάχης

Η κεντρική πεζογέφυρα της πόλης των Τρικάλων, παραδόθηκε πριν από λίγες μέρες στην κυκλοφορία των πεζών.
Εργασίες αντικατάστασης του δαπέδου και συντήρησης των μεταλλικών κιγκλιδωμάτων αποτέλεσαν το αντικείμενο της εργολαβίας, που χρηματοδοτήθηκε από δωρεά γνωστής επιχείρησης.
Ευτυχώς που η επέμβαση αυτή, αποκατέστησε μερικές άστοχες επιλογές του παρελθόντος. Το πέρασμα του χρόνου, από την τελευταία μεγάλη επέμβαση στην όλη κατασκευή, απέδειξε ότι το σταμπωτό δάπεδο ήταν άστοχη επιλογή. Παράλληλα, μετά την επιβολή του όρου, από τη Διεύθυνση Αναστήλωσης Μνημείων και Τεχνικών Έργων Θεσσαλίας και Στερεάς Ελλάδος, ‘’να αρθεί η προγενέστερη επέμβαση… προκειμένου να επανέλθει το μνημείο στην αρχική του μορφή’’, με την επαναφορά του δαπέδου χωρίς τις δύο τρύπες, που κάλυπταν με ενισχυμένο τζάμι αντίστοιχα ανοίγματα του φορέα της γέφυρας, αποκατέστησε ακόμη μια λαθεμένη επιλογή, θεωρητικά και τεχνικά, της προηγούμενης ‘’αποκατάστασης’’, για ιστορικό διατηρητέο μνημείο και έργο τέχνης.
Τα μαγικά του μαθητευόμενου μάγου τον εκθέτουν στο κοινό με την αποτυχία τους.
Άλλωστε, αυτές οι οπές, δεν προσέφεραν καμμιά ενδιαφέρουσα εικόνα του υποκείμενου χώρου της κοίτης, μετά μάλιστα και την αλλοίωση της διαύγειας των γυάλινων επιφανειών από την κυκλοφορία των επισκεπτών, ήδη από την αρχική περίοδο της χρήσης του χώρου.
Αυτές ήταν δύο σημαντικές διορθωτικές επεμβάσεις στη γέφυρα – μνημείο.
Όμως, στην κοίτη του Ληθαίου, βρίσκεται για περισσότερο από ένα χρόνο, αρκετά μεγάλο, λαξευμένο – αυθεντικό, ακρωτηριασμένο από την πτώση του, κομμάτι του γείσου επίστεψης του αριστερού βάθρου, που αποτελεί και βάση του πέτρινου στηθαίου (κατάντι), πάνω στο οποίο στηρίζεται το χυτοσιδηρό κιγκλίδωμα. Το σημαντικό του μέγεθος, η εγκατάλειψή του στην κοίτη και το κενό που έχει δημιουργηθεί στο γείσο της στέψης του βάθρου, στη συγκεκριμένη θέση, αποτελούν τεκμήρια επιδερμικής και έλλειψη ουσιαστικής προστασίας της γέφυρας σε συνδυασμό με παλαιότερες ‘’πληγές’’ του μνημείου, που διαιωνίζονται δυστυχώς.
Απαιτείται λοιπόν ‘’στοργική αγάπη’’ για το μνημείο, σε βάθος μελέτη των προβλημάτων του, για επιτυχή αποκατάσταση και συντήρηση, γιατί ‘’η πούδρα στη μαϊμού δεν τη καθιστά πολύφερνη νύφη’’.

ΘΥΜΙΟΣ ΣΑΛΙΑΧΗΣ
Αρχιτέκτων μηχανικός – Γεωπόνος – Αρχιτέκτων τοπίου