Η αλήθεια έχει ως εξής: Η Ιερά Μονή είναι ιδιοκτήτρια μιας συγκεκριμένης δασικής έκτασης με ισχυρούς και νόμιμους τίτλους από τα χρόνια του Βυζαντίου που όμως έχουν αναγνωρισθεί τόσο από τους Οθωμανούς όσο και από το σύγχρονο Ελληνικό Κράτος και μάλιστα με τελεσίδικη καί αμετάκλητη δικαστική απόφαση του Διοικητικού Δικαστηρίου του Υπουργείου Γεωργίας το 1929. Όσοι αμφισβητούν τους τίτλους ιδιοκτησίας μας δεν σέβονται την Ελληνική Δικαιοσύνη.

Σήμερα το Ελληνικό Δημόσιο και ο Δήμος Πύλης αμφισβητούν τα όρια αυτής της έκτασης και μάλιστα το Ελληνικό Δημόσιο μετέρχεται κάθε τρόπο, θεμιτό και αθέμιτο, για να εμποδίσει την αναγνώριση και οριοθέτηση της ιδιοκτησίας της Ιεράς Μονής. Το τονίζουμε όσο πιο εμφατικά γίνεται: Η αντιδικία αυτή δεν αφορά ιδιώτες. Αφορά δασικές εκτάσεις και όχι οικόπεδα, αγρούς και οικισμούς όπως συκοφαντικά διαδίδεται.

Οι ιδιοκτήτες τέτοιων εκτάσεων δεν έχουν λόγο να ανησυχούν. Η Ιερά Μονή έχει προ πολλού ανακοινώσει ότι δεν πρόκειται να αμφισβητήσει, αλλά αναγνωρίζει ιδιωτικά δικαιώματα που τυχόν βρίσκονται σε αυτές τις εκτάσεις. Η αμφισβήτηση αφορά δασικές εκτάσεις και η αντιδικία είναι μεταξύ του Δημοσίου, του Δήμου Πύλης και της Ιεράς Μονής. Δεν τίθεται λοιπόν ζήτημα εξόδων και ταλαιπωρίας για κανένα ιδιώτη που έχει ιδιοκτησία στην επίμαχη περιοχή, καθώς αντιθέτως η Ιερά Μονή, όπως έχει δηλώσει, θα βοηθήσει με κάθε νόμιμο τρόπο.

Ομοίως ατόπως εκφράζονται ανησυχίες περί δήθεν υποχώρησης του κοσμικού κράτους έναντι της Ιεράς Μονής. Αυτό που συμβαίνει στην προκειμένη περίπτωση είναι ότι έχουμε σοβαρή υποχώρηση του Κράτους Δικαίου καθώς παραβιάζονται τα δικαιώματα της Ιεράς Μονής κατά τρόπο παράνομο και αντισυνταγματικό με μεθοδεύσεις που άπτονται του ποινικού δικαίου. Η Ιερά Μονή δεν ζητά προνομιακή μεταχείριση. Ζητά να εφαρμόζεται το δίκαιο και το νόμιμο όπως το αξίζει και το δικαιούται κάθε πολίτης αυτής της χώρας.

Θυμίζουμε ότι η Ιερά Μονή είναι νομικό πρόσωπο δημοσίου δικαίου και οφείλει να διαφυλάττει την περιουσία της και λογοδοτεί γι’ αυτό. Πρόκειται για μια έκταση που διατηρήθηκε επί Τουρκοκρατίας με τεράστιες δαπάνες και θυσίες και αποτέλεσε λόγο επιβίωσης για τους τοπικούς ορεινούς πληθυσμούς αλλά και ανάπτυξης καθώς είναι γνωστό το κοινωνικό έργο της Ιεράς Μονής εκείνα τα δύσκολα χρόνια αλλά και στα μετέπειτα.

Οι μοναχοί της Ιεράς Μονής Δουσίκου πλήρωσαν και με το αίμα τους για αυτό το έργο αφού είναι γνωστό ότι η Μονή λεηλατήθηκε και οι μοναχοί σφάχθηκαν ανηλεώς τρεις φορές μέσα στην περίοδο της Τουρκοκρατίας αυτή, το 1770, το 1820 και το 1823. Αλλά και στα χρόνια της Γερμανικής Κατοχής, οι παλαιότεροι θυμούνται τους δύο βομβαρδισμούς της Γερμανικής και της Ιταλικής θηριωδίας σε βάρος της Ιεράς Μονής τον Ιούνιο του 1943, από τους οποίους τα ιστορικά της κτίρια κατά το ήμισυ σχεδόν κατέρρευσαν, λόγω της δράσης των μοναχών του Δουσίκου ενάντια στο Ναζισμό. Κορυφαίοι επιστήμονες έχουν ασχοληθεί με εμπεριστατωμένες μελέτες για τις επί αιώνες φιλοπάτριδες δραστηριότητες της Μονής, με εισηγήσεις πάνω στο αναγνωρισμένο πρωτοποριακό, λαμπρό εθνικό, κοινωνικό, φιλανθρωπικό και πολιτιστικό έργο, που παρουσίασε κατά το μακραίωνα βίο της μέχρι σήμερα. Η Ιερά Μονή έχει συμβάλλει στις τοπικές κοινότητες και με τεχνικά έργα όπως γέφυρες και δρόμους, σχολεία ακόμη και ιατρείο για τη δωρεάν περίθαλψη των ασθενών όλης της περιοχής.

Η Ιερά Μονή δεν έχει λοιπόν ανάγκη  να δεχθεί μαθήματα Δημοκρατίας και ενδιαφέροντος για την τοπική Κοινωνία από κανένα. Η αξιοποίηση της δασικής έκτασης της Ιεράς Μονής δεν έχει σαν στόχο το Real Estate όπως ψευδώς κάποιοι διατείνονται αλλά την προστασία του Περιβάλλοντος και την ισορροπημένη ανάπτυξη της περιοχής. Στα πλαίσια αυτά το ΑΠΘ δεν θα είναι για εμάς αντίδικος αφού δεν έχουμε να μοιράσουμε κάτι αλλά το θεωρούμε αρωγό με την επιστημονική βοήθεια που μπορεί να μας προσφέρει σε κτηματικά όρια ευρύτερα από αυτά που τώρα ασχολείται.

Αφήσαμε τελευταίο το πνευματικό έργο της Ιεράς Μονής. Οι λίγοι που το αγνοούν, ελπίζουμε καλοπροαίρετα, ας αφουγκραστούν το λαό που από όλο το νομό Τρικάλων αλλά και από κάθε άκρη της χώρας μας συρρέει σε κάθε περίσταση για να προσκυνήσει τον Άγιό μας και να τον ευχαριστήσει για όσα ακόμη και σήμερα προσφέρει με θαυμαστό τρόπο στην καθημερινότ\ητά του και στα προβλήματά του. Η παρουσία του Αγίου μας είναι ζωντανή και έντονη, ιδίως στους καιρούς που ζούμε, προστατεύει τον τόπο μας και το κυριότερο αγαπά και εισακούει ακόμη και όσους τον αμφισβητούν ή τον υβρίζουν. Άλλωστε και εν ζωή, τα ίδια υπέμεινε…