Την Κυριακή η τιμητική εκδήλωση στην Πιαλεία Τρικάλων για τον πρώτο πεσόντα του ελληνοιταλικού πολέμου

Αυτή την Κυριακή 21 Οκτωβρίου, στις 10.45, θα διεξαχθούν στην κεντρική πλατεία Πιαλείας οι εκδηλώσεις για τα φετινά «Τσιαβαλιάρεια».
Η εκδήλωση γίνεται από τον Δήμο Πύλης σε συνεργασία με το Τοπικό Συμβούλιο Πιαλείας, το Δημοτικό Σχολείο Πιαλείας και όλους τους Πολιτιστικούς Συλλόγους.
ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΒΑΣΙΛΗ ΤΣΙΑΒΑΛΙΑΡΗ:
Από τον υιό του Νίκο Τσιαβαλιάρη.
Ο Βασίλειος Τσιαβαλιάρης από την Πιαλεία Τρικάλων ήταν σύμφωνα με τις μαρτυρίες και όλα τα στοιχεία της εποχής, ο πρώτος πεσών στον Ελληνοϊταλικό πόλεμο του 1940. Η σφαίρα τού Ιταλού στρατιώτη τον βρήκε στο μέτωπο και τον σκότωσε, στις 5 το πρωι της 28ης Οκτωβρίου, σε φυλάκιο στα ελληνοαλβανικά σύνορα.
Ήταν 28 Οκτωβρίου 1940. Ελληνοαλβανικά σύνορα. Ώρα 5η πρωινή. Η ιταλική σφαίρα βρίσκει τον στόχο της: ο στρατιώτης Βασίλειος Τσαβαλιάρης ήταν ο πρώτος πεσών τού Ελληνικού Έπους. Η σάλπιγγα έδινε το σύνθημα της μάχης ως ένα προσκλητήριο στο υπέρτατον αγώνα για την Ελευθερία. Πίσω απο τα σκόπευτρα με το δάκτυλο στην σκανδάλη οι φρουροί των προκεχωρημένων φυλακίων προσπαθούσαν να διαπεράσουν το σκοτάδι.
Απέναντι σε απόστασι λίγων μέτρων, ο εχθρός μόλις είχε αρχίσει την επίθεσί του. Προτού ακόμη εκπνεύσει το τελεσίγραφό τους, οι Ιταλοί είχαν εξαπολύσει τις ταξιαρχίες τους και οι πρώτες σφαίρες έσκιζαν την νυκτερινή σιωπή πάνω στα βουνά τής Ηπείρου. Εκεί, στην γραμμή των συνόρων σε ένα απομεμακρυσμένο φυλάκιο, έπεφτε νεκρός ο πρώτος Έλληνας στρατιώτης, ο Βασίλειος Τσαβαλιάρης. Ένας φαντάρος που έτυχε να κάνη την πρωινή σκοπιά. Χωρίς ποτέ να γίνει ήρωας, χωρίς ποτέ να βγή απο την ανωνυμία.
Σύμφωνα με μαρτυρίες, οι τελευταίες λέξεις τού Έλληνος φαντάρου ήταν «τι θ’ απογίνουν τα παιδιά μου;».
Σήμερα στην πατρίδα του Πιάλεια Τρικκάλων, κάθε χρόνο, γίνονται εκδηλώσεις μνήμης, και βεβαίως τα παιδιά του δίδουν το δικό τους «παρών».
«Ο πατέρας μου έκανε την σκοπιά στο 21ο φυλάκιο στά Ελληνοαλβανικά σύνορα, στην θέση Γκόλφια, όπως λέγεται.
Μετά την 5η πρωινή, το φυλάκιο δέχθηκε επίθεσι από τούς Ιταλούς. Μία σφαίρα βρήκε τον πατέρα μου στο μέτωπο και τον σκότωσε.
Οι μόνες του λέξεις πού είπε εκεί ήταν: νά φυλάτε τά παιδιά μου, καί μετά ξεψύχησε», λέγει ο κ. Νίκος Τσαβαλιάρης.
«Εγώ ήμουν μόνο 5 ετών και τα αδέλφια μου μικρότερα. Τελευταία φορά που είχε έλθει στο σπίτι, ήταν όταν τον είχαν καλέσει στα νέα όπλα, μετά τα γεγονότα με το «Έλλη».
Ήμουν μικρός αλλά τον θυμάμαι. Ήταν ντυμένος στρατιώτης. Απ’ ό,τι ανέφερε η συχωρεμένη η μάνα μου, της έλεγε «Μην ανησυχείς. Όλα θα πάνε καλά. Όλα θα πάνε καλά».
Έτσι έλεγε, ενώ νομίζω ότι γνώριζε τους κινδύνους. Την βραδυά εκείνη κανόνιζαν την βάρδια στα φυλάκια του τάγματος που ήταν πιο κάτω. Ένας αξιωματικός είχε πει ότι κάτι δεν πάει καλά, ίσως είχαν πληροφορίες, ποιος ξέρει. Τούς λένε λοιπόν «ποιοί θέλετε να πάτε απόψε στα σύνορα». Και ο πρώτος που σηκώθηκε και είπε «να πάω εγώ» ήταν ο πατέρας μου, σύμφωνα με μαρτυρίες χωριανών που γύρισαν πίσω αλλά και από άλλες περιοχές των Τρικκάλων».
«Στα σύνορα οι ελληνικές δυνάμεις ήσαν ήδη σε κατάστασι ετοιμότητος. Οι αξιωματικοί έκαναν συνεχείς επιθεωρήσεις στα τμήματα καί όλοι γνώριζαν ότι από μέρα σε μέρα, οι Ιταλοί μπορεί να επιτεθούν αφού δεν το έκρυβαν. Είχαν καταγράψει συχνές ανιχνεύσεις και προσπάθειες να δούν τις ελληνικές θέσεις», λέγει ο στρατηγός κ. Ιωάννης Κακουδάκης, επί κεφαλής τής Διευθύνσεως Ιστορίας Στρατού. «Οι Ιταλοί είχαν ενσωματώσει την Αλβανία και είχαν ήδη παρατάξει τις δυνάμεις τους σε δύο μέτωπα» […]