“Το αμάρτημα της μητρός μου” του Γ. Βιζυηνού για τα σχολεία των Τρικάλων

Γεωργίου Βιζυηνού ΤΟ ΑΜΑΡΤΗΜΑ ΤΗΣ ΜΗΤΡΟΣ ΜΟΥ δραματουργία – σκηνοθεσία Δήμος ΑβδελιώδηςΠΡΩΙΝΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΓΥΜΝΑΣΙΑ ΚΑΙ ΛΥΚΕΙΑ
Τρίτη 26 & Τετάρτη 27 Ιανουαρίου
ώρες 9:00 – 11:00 – 13:00
ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΔΗΜΟΥ ΤΡΙΚΚΑΙΩΝ
Διάρκεια Παράστασης 58 λεπτά
Τιμή εισιτηρίου 3 ευρώ
Πληροφορίες για τα σχολεία 2431-353509 2431-353504
Διοργάνωση Δήμος Τρικκαίων, Διεύθυνση Παιδείας και Πολιτισμού.

Κατόπιν της κατανυκτικής συμμετοχής του κοινού και των μαθητών από την πρώτη χρονιά παραστάσεων το 2013 σε όλη την Ελλάδα, το 2014 στο «Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης» και αργότερα στο Θέατρο ΘΗΣΕΙΟΝ, συνεχίζεται και φέτος για Τέταρτη χρονιά.
Ο Δ. Αβδελιώδης προτείνει με τις παραστάσεις του έναν ανανεωμένο και μοντέρνο τρόπο θεατρικής έκφρασης, που στηρίζεται στη διαύγεια και τη σαφήνεια του νοήματος, χωρίς στοιχεία πειραματισμού.
Η παρακολούθηση της παράστασης γίνεται μια βιωματική εμπειρία για όλους τους θεατές, ανεξαρτήτως ηλικίας ή παιδείας. Στις σκηνοθεσίες του, ενώνεται φορτωμένο, αίσθημα και ποίηση, ομορφιά και μυσταγωγία.
Αριστουργήματα της λογοτεχνίας μεταλλάσσονται σε ένα λαϊκό λυρικό θέατρο, που παρά την ιδιότυπη γλώσσα τους, απευθύνονται στο ευρύ κοινό, μέσα από μαγικές παραστάσεις που έχουν υμνηθεί από κριτικούς και κοινό, και θεωρούνται μαθήματα υποκριτικής, σκηνοθεσίας και θεατρικής διασκευής.

Με το έργο αυτό αποκαλύπτει ο ίδιος ο Βιζυηνός την πιο βαθιά του πληγή, όταν σε πολύ μικρή ηλικία ακούει μια νύχτα τη Μητέρα του, να παρακαλεί μέσα στην εκκλησία το θεό να πάρει εκείνον, στη θέση της βαριά ασθενούς αδελφής του.
Ο πρωταγωνιστές του έργου (ο Βιζυηνός με την Μητέρα του), έχουν όλα τα στοιχεία των αρχετυπικών ηρώων που εμπλέκονται σε ένα τραγικό συμβάν από τη Μοίρα. Το μόνο που μπορούν να πράξουν οι ίδιοι συνειδητά, είναι να κατανοήσουν ο ένας τον άλλο ,για να επέλθει στο τέλος η συγχώρηση, σαν λύση και σαν κάθαρση.
Έτσι η αφήγηση έχει τη δομή ενός αρχαίου δράματος, εμπλουτισμένου με τα πρώιμα ψυχαναλυτικά στοιχεία που αφομοίωσε ο Συγγραφέας κατά τη διάρκεια των σπουδών του στη Γοτίγγη της Γερμανίας και ενσωμάτωσε δημιουργικά στο έργο του.

Το αυτοβιογραφικό αυτό έργο ξεκινάει με τον μικρό Γιωργή να παρακολουθεί με αγωνία τις απεγνωσμένες και στο τέλος μάταιες προσπάθειες της Μητέρας του, να σώσει από το θάνατο το άρρωστο δεκάχρονό της κορίτσι.

Ακολούθως το βάρος της απώλειας της Ανιώς ωθεί τη Μητέρα σε δυο αλλεπάλληλες υιοθεσίες κοριτσιών, που γίνονται η αιτία να παραμεληθούν τα άλλα τρία ορφανά από πατέρα αγόρια της, και να στερηθούν των φροντίδων της.

Ύστερα από χρόνια, επιστρέφοντας από τις σπουδές του στη Γερμανία ο μεσαίος της γιός, ο ίδιος ο συγγραφέας, μαθαίνει έκπληκτος από τη μητέρα του, το τραγικό μυστικό της.
Πρόκειται για μια τραγικού χαρακτήρα οικογενειακή εξομολόγηση, που ενώ συνήθως κρύβεται επιμελώς στο σκοτάδι, εδώ βγαίνει στο φώς, και ξεπερνώντας τις συμπληγάδες της ηθογραφίας και της ηθικογραφίας, γίνεται λόγος δημόσιος και λυτρωτικός, μάθημα ήθους και ανθρώπινης διαλλακτικότητας, χάρη στο πνεύμα του Βιζυηνού.

Ενός πνεύματος, που έχει συμπεριλάβει και αφομοιώσει μέσα σε όλο το πεζογραφικό του έργο, τα στοιχεία ενός ζωντανού και πηγαίου λαϊκού πολιτισμού που εμπεριέχει τις δυνάμεις της ζωής και της πίστης, να υπερνικούν τις δυνάμεις του θανάτου και της φθοράς.

ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΕΡΜΗΝΕΙΑΣ, ΣΚΗΝΙΚΗ ΟΨΗ,ΔΡΑΜΑΤΟΥΡΓΙΑ,ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ:
Δήμος Αβδελιώδης
ΜΟΥΣΙΚΗ: Βαγγέλης Γιαννάκης
ΕΡΜΗΝΕΥΟΥΝ: Θεμιστοκλής Καρποδίνης Αγάπη Μανουρά
ΔΙΑΡΚΕΙΑ 58’
ΠΑΡΑΓΩΓΗ: anagnorisis. Αστική Μη Κερδοσκοπική Εταιρεία Θεάτρου Κινηματογράφου.
\

ΚΡΙΤΙΚΗ:
Μια λιτή κι όμως ακριβή παράσταση, όπως θα ταίριαζε άλλωστε σε κάθε έργο του Γεώργιου Βιζυηνού. Ιδανικός ενορχηστρωτής της ο Δήμος Αβδελιώδης, ο οποίος έχει άλλωστε εντρυφήσει εδώ και χρόνια στο σύμπαν του μεγάλου πεζογράφου κι έχει επιχειρήσει κι άλλες φορές να το μεταφέρει στο θέατρο με εντυπωσιακά αποτελέσματα.
Έτσι και τώρα. Σκηνοθέτησε το «Αμάρτημα της μητρός μου» για λογαριασμό του ΔΗΠΕΘΕ Ιωαννίνων αντιλαμβανόμενος τη δύναμη του αξεπέραστου αριστουργήματος, χωρίς ίχνος διάθεσης να το «καπελώσει» με περίτεχνα ευρήματα. Αλλά αντιθέτως, φωτίζοντας διακριτικά κάποιες «στιγμές». Δημιουργώντας με σεβασμό ορισμένες ενδιαφέρουσες εικαστικές εικόνες. Υπογραμμίζοντας γεγονότα της αφήγησης με τη διακριτική, αλλά καίρια παρουσία της πρωτότυπης μουσικής του Βαγγέλη Γιαννάκη. Διδάσκοντας στους ηθοποιούς του τη σωστή άρθρωση και προτείνοντάς τους ένα σχεδόν στατικό ανέβασμα. Και εν τέλει αναδεικνύοντας το ίδιο το κείμενο και κυρίως την ιδιάζουσα αυτή γλώσσα σε κύριο πρωταγωνιστή της βραδιάς. Άθλος για τον Κωνσταντίνο Γιαννακόπουλο η απομνημόνευση ολόκληρου του έργου και η γοργή εκφορά του. Ανταπεξήλθε επάξια. Με ιδιαίτερα ενδιαφέροντα τρόπο μετέφερε τη φωνή της μητέρας η Ρένα Κυπριώτη στα διαλογικά μέρη. Εξαιρετικά απέδωσε και τον τελευταίο διαφωτιστικό μονόλογο της μάνας, χωρίς να αποζητά την εύκολη συγκίνηση ή να ρέπει σε εύκολους συναισθηματισμούς.
Άλλωστε «η απλότητα, η καθαρότητα, η ταχύτητα, η έλλειψη κάθε επιτήδευσης ή άλλου σκοπού», όπως διαβάζουμε στο κατατοπιστικό σημείωμα του σκηνοθέτη είναι ακριβώς εκείνα τα χαρακτηριστικά που ενσωμάτωσε με απαράμιλλο τρόπο στην τέχνη του ο Γεώργιος Βιζυηνός και καταφέρνει όχι μόνο να συγκινεί ακόμη, αλλά να ακούγεται σαν βάλσαμο στις ψυχές μας.
Έλενα Γαλανοπούλου – http://tospirto.net/