Τρίκαλα: Πάμε πλατεία;

Τόσα χρόνια που περνάω από τον ίδιο δρόμο για να πάω σπίτι μου, πάντα η πλατεία αργά το βράδυ ήταν ερημωμένη. Χθες όμως αργά το βράδυ άκουσα συνομιλίες και δυνατά γέλια και καθώς γύρισα το κεφάλι μου αντίκρισα πολλούς νέους ανθρώπους να κάθονται στα ξύλινα παγκάκια και στα πεζοδρόμια. Άλλοι σιγοτραγουδούσαν μαζί με μια ξεκούρδιστη κιθάρα, άλλοι χόρευαν και έπιναν μπύρες, άλλοι γελούσαν δυνατά και άλλοι συζητούσαν για τις πολιτικές εξελίξεις. Όλοι όμως φαινόντουσαν χαρούμενοι και να περνάνε όμορφα, μακριά από τα φώτα και τις δυνατές μουσικές από τα μπαρ των Τρικάλων. Αυτό είναι ένα φαινόμενο που το έχω παρατηρήσει πολύ φέτος το καλοκαίρι. Οι πλατείες, και τα στενά του φρουρίου είναι γεμάτα με νέους που ψάχνουν πιο οικονομικούς τρόπους διασκέδασης, αφού η ανεργία και η μείωση του χαρτζιλικιού τους έχει επηρεάσει άμεσα. Αυτό που παρατηρώ όμως επίσης είναι ότι προσπαθούν μέσα από όλη αυτήν την κατάσταση να προσαρμοστούν και να περνάνε καλά, χωρίς μοιρολατρίες και γκρίνιες.
Τους πλησίασα, λοιπόν, και τους μίλησα. Η Μυρτώ Τσίπα, 3ο έτος φιλοσοφικής μας είπε: «Οι εποχές είναι δύσκολες και το συνειδητοποιούμε στην καθημερινότητά μας. Μου φαίνεται λογικό που οι οικογένειες πλέον δεν έχουν τη δυνατότητα να παρέχουν στα παιδιά τους την άνετη ζωή που παρείχαν παλαιότερα. Για αυτό κι εμείς προτιμούμε να βρισκόμαστε στις πλατείες, αφού μπορούμε να πιούμε και να φάμε φθηνότερα . Και η αλήθεια είναι ότι αυτό γίνεται και σε άλλες πόλεις, όπως στην Θεσσαλονίκη όπου σπουδάζω.» Την ίδια άποψη είχε και ο Βασίλης Παπαποστόλου, φοιτητής οικονομικών: «Μπορεί να ευθύνεται η οικονομική δυσχέρεια που μαζευόμαστε με τους φίλους μου εδώ, αλλά συνειδητοποιήσαμε ότι έχουμε έρθει πιο κοντά, διότι εδώ μπορούμε να μιλάμε περισσότερο χωρίς την δυνατή μουσική των μαγαζιών. Παράλληλα είναι πιο εύκολο να γνωρίσουμε νέες παρέες και να γίνουμε πιο εξωστρεφείς.»
Όπως και να έχει, εμένα μου άρεσε αυτό που έβλεπα, μου άρεσε να βλέπω τους νέους πιο χαλαρούς και τις πλατείες πάλι γεμάτες όπως ήταν στα παιδικά μου χρόνια. Τότε που ήμασταν ξέγνοιαστοι, τρέχαμε στους δρόμους και παίζαμε με μια μπάλα μέχρι να πονέσουν τα πόδια μας. Τότε που ήμασταν χαρούμενοι και όλα τα προβλήματα έμοιαζαν ανούσια..
Γεωργία Σκανδάλη