ΖΗΤΕΙΤΑΙ ΕΙΛΙΚΡΙΝΕΙΑ ΚΑΙ ΚΟΙΝΗ ΛΟΓΙΚΗ

Από την πρώτη στιγμή, θεώρησα λανθασμένη την απόφαση για τη διεξαγωγή του δημοψηφίσματος και πλαστό το ερώτημα που απευθύνονταν στους πολίτες, αφού το πραγματικό ερώτημα ήταν “ευρώ ή δραχμή” και θα παραμένει το ίδιο μέχρι να αποφασίσουμε τι θέλουμε πραγματικά.
Η πολιτική ηγεσία έχει τεράστιες ευθύνες και για όσα μας οδήγησαν ως εδώ και για την ελλιπέστατη πληροφόρηση του κόσμου, που εξακολουθεί να πιστεύει ότι μπορούμε να έχουμε και την πίτα ολόκληρη και τον σκύλο χορτάτο. Οι επιλογές είναι συγκεκριμένες και πρέπει ΤΩΡΑ να αποφασίσουμε αν θα ακολουθήσουμε τον δρόμο της επώδυνης προσαρμογής ή της άτακτης χρεοκοπίας.
Όμως, για να γίνει αυτό, είναι απαραίτητο να είμαστε απολύτως ειλικρινείς πρώτα με τους εαυτούς μας και μετά με τους άλλους. Το αλαλούμ που επικρατεί δεν οδηγεί πουθενά και μόνον πρόσθετα δεινά μπορεί να φέρει στη χώρα μας. Το κόμμα της πλειοψηφίας είναι βαθιά διχασμένο, καθώς πλειοψηφεί άλλη άποψη στην Κοινοβουλευτική Ομάδα και διαφορετική στην Κεντρική Επιτροπή. Οι κινήσεις του Πρωθυπουργού αποκαλύπτουν την παντελή έλλειψη στρατηγικής, δείχνουν να είναι σπασμωδικές και προσπαθούν να διατηρήσουν ισορροπίες ανάμεσα στην κυβέρνηση και στο κόμμα του.
Δεν έχω καμία πρόθεση και καμία απολύτως διάθεση να σταθώ στους χειρισμούς της κυβέρνησης και να την επικρίνω για όσα έκανε ή δεν έκανε στο εξάμηνο που ασκεί τα καθήκοντά της… δεν είναι καθόλου κατάλληλη η στιγμή. Αυτό που θέλω είναι να πρυτανεύσει επιτέλους η κοινή λογική, να μιλήσουμε με ειλικρίνεια και να προχωρήσουμε, αφού ο χρόνος μας πιέζει ασφυκτικά και δεν είναι σύμμαχός μας.
Προσωπικά, θεωρώ ότι η άτακτη χρεοκοπία και η αποχώρηση από την Ευρωζώνη θα είναι μία καταστροφική επιλογή για τη χώρα μας και μπορεί να μας οδηγήσει σε ανεξέλεγκτες καταστάσεις. Η κοινωνία βρίσκεται σε αναβρασμό, είναι βαθιά διχασμένη και ψάχνει μία αφορμή για να ξεσπάσει… Μπορεί αυτή η αφορμή να είναι η ψήφιση των εφαρμοστικών νόμων του τρίτου μνημονίου, αλλά είμαι εντελώς σίγουρος ότι δεν θα αποφευχθεί στην περίπτωση μιας άτακτης χρεοκοπίας.
Αναρωτιέμαι αν, αυτοί που υποστηρίζουν τη ρήξη, έχουν σκεφτεί την κατάσταση που θα επικρατήσει την επόμενη μέρα, έτσι όπως είναι δομημένη και μαθημένη η ελληνική κοινωνία. Είναι εύκολες οι επαναστατικές κορώνες και οι ανέξοδες δηλώσεις για εθνική υπερηφάνεια… δύσκολες είναι οι ψύχραιμες κουβέντες και οι ρεαλιστικές αποφάσεις. Ποιο μαγικό ραβδάκι θα αλλάξει τις παραγωγικές δομές και θα δημιουργήσει θέσεις εργασίας ;
Η απελπισία του κόσμου και ειδικά των νέων ανθρώπων είναι απολύτως δικαιολογημένη, αφού το ελληνικό κράτος δεν είχε τη στοιχειώδη προνοητικότητα και επέδειξε εγκληματική αδιαφορία για αυτούς, χώρια από τη διαπλοκή και την εύνοια προς τους καταχραστές του δημοσίου χρήματος. Όμως, η επιβεβλημένη κάθαρση της πολιτικής ζωής δεν πρέπει να μας αποπροσανατολίσει και να μας οδηγήσει σε ένα ακόμα λάθος, που θα είναι ολέθριο και θα διαλύσει ό,τι έχει απομείνει όρθιο.
Κυβέρνηση και αντιπολίτευση πρέπει να καθίσουν στο ίδιο τραπέζι, να ξεχάσουν τις ιδεολογικές τους διαφορές και να αποφασίσουν για την επόμενη μέρα της χώρας και των πολιτών της. Χωρίς καχυποψίες και χωρίς υπονομεύσεις, μιλώντας καθαρά στον κόσμο και αποφεύγοντας τα μισόλογα. Η ιστορία δεν συγχωρεί ποτέ τα λάθη που οδηγούν σε τραγωδίες…

Δημήτρης Ε. Πετσέτας